Τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 27 Ιουλίου 2016, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις μαζί με εισαγγελείς εισβάλλουν ταυτόχρονα σε τρεις στεγαστικές καταλήψεις στην Θεσσαλονίκη. Στην κατάληψη του Ορφανοτροφείου στην οδό Λαμπράκη στην Άνω Τούμπα, στην κατάληψη Hurriya στην οδό Καρόλου Ντηλ 34 και στην κατάληψη στο Μανδαλίδειο κτίριο στην λεωφόρο Νίκης. Χώροι που φιλοξενούν πρόσφυγες και μετανάστες εκκενώνονται βίαια μετά από μηνύσεις των ιδιοκτητών των κτηρίων του Ορφανοτροφείου (Μητρόπολη Θεσσαλονίκης), του Μανδαλίδειου (Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) και Hurriya (ιδιώτης). Όσοι μετανάστες/ριες, πρόσφυγες και αλληλλέγγυοι/ες ήταν εκείνη την ώρα στο εσωτερικό των δομών φιλοξενίας και στέγασης προσάγονται και μεταφέρονται στην γενική ασφάλεια της πόλης. Από τους 100 περίπου αλληλέγγυους/ες που οδηγούνται στη ΓΑΔΘ οι 74 συλλαμβάνονται και διώκονται, ενώ οι πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται εντός των τριών δομών οδηγούνται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (HOT SPOTS). Το δε κτήριο του Ορφανοτροφείου αμέσως μετά την εκκένωση του κατεδαφίζεται και μαζί με αυτό καταστρέφονται η αποθήκη με τα φάρμακα, τα είδη πρώτης ανάγκης και τα προσωπικά αντικείμενα όσων διαμένουν εντός της κατάληψης. Να επισημάνουμε ότι κατά την διάρκεια της εκκένωσης γίνεται χρήση χημικών και κρότου λάμψης μέσα στους χώρους όπου βρίσκονται οικογένειες με ανήλικα παιδιά.
Εκλαμβάνουμε την καταστολή των τριών εγχειρημάτων ως συνέχεια της αντιμεταναστευτικής, αντιπροσφυγικής και ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία κυρίως εκφράζεται με το να βάζει φραγμούς στην ελεύθερη μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών, να εντατικοποιεί τους αυστηρούς ελέγχους, να τους απομονώνει από την υπόλοιπη κοινωνία στοιβάζοντας τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, μακριά από το ιστό της πόλης και να τους απελαύνει βίαια εκτός χώρας. Οι συνεχιστές του κράτους επιδίδονται διαρκώς σε μία πολεμική εναντίον του ανταγωνιστικού κινήματος, των αδιαμεσολάβητων και ακηδεμόνευτων αγώνων. Όταν δε σε αυτούς συμμετέχουν από κοινού ντόπιοι και μετανάστες επιλέγεται η κλασσική συνταγή των εξουσιαστών, που είναι ο βίαιος διαχωρισμός των μεν από τους δε, δηλαδή των καταπιεσμένων. Έτσι, στοχοποιεί τις αλληλέγγυες δομές και τον κόσμο του αγώνα, καταστέλλοντας τις αυτοοργανωμένες εστίες της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης που το αλληλέγγυο κίνημα δημιουργεί συνεχώς.
Η δε χρονική στιγμή που επέλεξε το κράτος για να καταστείλει τις τρεις αυτοοργανωμένες δομές δεν είναι τυχαία. Μέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί στην Θεσσαλονίκη το αλληλέγγυο και αγωνιστικό No Borders Camp, με αφετηρία το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, όπου πραγματοποιήθηκαν πληθώρα πολιτικών-πολιτιστικών εκδηλώσεων και συζητήσεων τόσο στην ίδια την πόλη, όσο και σε άλλες πόλεις και μέρη της βόρειας Ελλάδας, με πορείες προς στρατόπεδα συγκεντρώσεις αλλά και προς το φράχτη του Έβρου. Ντόπιοι και μετανάστες μαζί με συντρόφους από διάφορες χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο βρέθηκαν μαζικά στο δρόμο σπάζοντας τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την απομόνωση και τους ψεύτικους διαχωρισμούς. Σε αυτό ακριβώς αντιπαρατέθηκαν συνεπικουρούμενοι του κράτους η δημοτική αρχή, το πανεπιστήμιο και η εκκλησία, καθώς και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, που δυσφημούσαν καθ όλη την διάρκεια του το Νo Borders Camp.
Εμείς δηλώνουμε ότι το κίνημα αλληλεγγύης δεν πτοείται ούτε από την καταστολή που επιβάλει το κράτος και τα τσιράκια του, ούτε από τους παρακρατικούς και τους ρουφιάνους του. Συνεχίζουμε τον αγώνα υπερασπιζόμενοι τις ήδη υπάρχουσες καταλήψεις και χώρους αγώνα, δημιουργώντας νέες καταλήψεις. Εκεί, όπου ντόπιοι και μετανάστες σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, μέσα σε χώρους που διέπονται από ελευθερία και ισότητα αγωνίζονται συλλογικά και συντροφικά για την καταστροφή του υπάρχοντος βάρβαρου κόσμου και για την ανάδειξη ενός νέου.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ, HURRIYA ΚΑΙ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΝΙΚΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ, ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ, ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ/ΕΣ

Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Στέκι Γαλατσίου στέγ★
Αύγουστος 2016

Aνάρτηση πανό στο Γαλάτσι, πλατεία Λυσίου.

Το Σάββατο 9 Ιουλίου 2016 πραγματοποιήθηκε συναυλία στις μπασκέτες της πλατείας του Άγιου Ανδρέα στην Λαμπρινή. Το πλαίσιο της συναυλίας ήταν αυτό που περιγράφεται στο κείμενο της συλλογικότητας, που μοιράστηκε και διαβάστηκε.

Όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν και στην αφίσα:

Σύμφωνα με την αριστερή αφήγηση της κυριαρχίας, έχουμε «ανθρωπιστικό» «πρόβλημα» «προσφύγων». Κάθε όρος με τα δικά του εισαγωγικά, για να αναδεικνύονται ξεχωριστά οι ντρίμπλες της αριστερής διχάλας της αφεντικίσιας γλώσσας. Μόνο που το ζήτημα στην πραγματικότητα δεν είναι «πρόβλημα», αλλά πρέπει να παρουσιάζεται σαν τέτοιο για να δικαιολογείται η εξαιρετικά δύσκολη είσoδος και η επίσης δυσχερής, προσωρινή κι επισφαλής παραμονή των μεταναστών στη χώρα, με αποτέλεσμα την πειθάρχησή τους, και την παράνομη και άρα φθηνή και ανασφάλιστη εργασία τους. Ούτε «ανθρωπιστικό» είναι το ζήτημα, αλλά βαφτίζεται έτσι για να αποκρύπτεται ο βαθιά ταξικός του χαρακτήρας. Και βέβαια η υπερπροβολή του όρου «πρόσφυγας» και ο διαχωρισμός του από τον «μετανάστη», αποσκοπούν στον περαιτέρω κατακερματισμό του πολυεθνικού τμήματος της εργατικής τάξης.

Κι αν κανείς νομίζει ακόμα ότι οι ντόπιοι εργάτες δεν είναι στην ίδια μοίρα, ότι δεν έχουν να ανησυχούν για κάτι, τότε πλανάται πλάνην οικτράν. Ήδη, οι μισθοί για την συντριπτική πλειοψηφία και των ντόπιων έχουν πιάσει πάτο. Ήδη, η ασφάλιση αποτελεί προνόμιο όλο και λιγότερων και το οκτάωρο μακρινή ανάμνηση για όλο και περισσότερους. Ήδη, τις βαριές και κακοπληρωμένες δουλειές (τις λεγόμενες κωλοδουλειές) που κάποτε δούλευαν οι μετανάστες, τώρα αναγκάζονται να τις δουλέψουν όλο και περισσότεροι ντόπιοι. Ήδη, την πρακτική των τσιφλικάδων και των εργολάβων που πάνε με το αγροτικό στην πιάτσα και φορτώνουν την καρότσα μετανάστες για ένα μεροκάματο, σήμερα εφαρμόζει σε γιγάντια κλίμακα ο ΟΑΕΔ. Ήδη, κάποια πόστα σε φανάρια τα έχουν σχετικά κυριλέ ντυμένοι έλληνες. Και ήδη, όλο και περισσότερα πεδία της κοινωνικής ζωής για όλο και περισσότερους ντόπιους άπτονται μπάτσικης διαχείρισης. Γιατί στην τελική, στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.

Καλά θα κάνουμε λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ντόπιες εργάτριες είμαστε μέρος του ίδιου σώματος, με τα ίδια συμφέροντα και την ίδια τύχη με τους μετανάστες εργάτες. Ότι οι ντόπιοι εργάτες παραμένουμε αποδυναμωμένοι απέναντι σε κράτος, αφεντικά και κεφάλαιο όσο δεν αντιμετωπίζουμε από κοινού με τις μετανάστριες εργάτριες τον εχθρό. Και ότι η ταξική αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Η ιδεολογική κατίσχυση της κυριαρχικής αφήγησης είναι αυτή που ευθύνεται για την υποτίμηση της τάξης μας, και μόνο με την παραπάνω συνειδητοποίηση μπορεί να σπάσει. Τότε, θα μπορέσουμε να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

Θετική ήταν η ανταπόκριση των αρκετών εκατοντάδων κόσμου από το Γαλάτσι, τις γύρω περιοχές και όχι μόνο, που στήριξαν με την παρουσία τους. Στους πάγκους που είχαν στηθεί υπήρχε για όποιον επιθυμούσε έντυπο υλικό όπως κείμενα, μπροσούρες, αφίσες κ.α. της συλλογικότητας του στεκιού, του αυτοοργανωμένου σχήματος καθηγητών (ΑΣΚ), της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών Γαλατσίου, καθώς και της εφημερίδας δρόμου Άπατρις.

Για την επίτευξη της διεξαγωγής της συναυλίας άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, όπως στέκια, καταλήψεις, συνελεύσεις αλλά και μεμονωμένα άτομα, έδειξαν έμπρακτα την στήριξη τους πριν αλλά και κατά τη διάρκειά της.

Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδήλωση.