Την Κυριακή 15/11 μαζευόμαστε στο στέκι στις 17:00 για προετοιμασία, και πηγαίνουμε στο Παλαί στις 17:30 για μαγείρεμα.
Την 1η Οκτωβρίου 2015 μεταφέρθηκαν οι πρόσφυγες από την πλατεία Βικτωρίας στο ΠΑΛΑΙ Γαλατσίου με απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως αυτή εκφράστηκε μέσω του υπουργού μετανάστευσης, Γ. Μουζάλα. Οι παρούσες αθλητικές εγκαταστάσεις, ιδιοκτησία της εταιρείας Ολυμπιακών Ακίνητων κατασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν στους ολυμπιακούς αγώνες του 2004 και για ένα μικρό χρονικό διάστημα μέσα στα επόμενα χρόνια ως έδρα της ομάδας μπάσκετ της ΑΕΚ, πριν καταλήξουν να βρίσκονται στη λίστα με τα ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ.
Πρώτη φορά στην περιοχή μας αφίχθη πλήθος ανθρώπων ξεριζωμένων από τις εστίες τους, διαφόρων ηλικιών, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, έχοντας διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα από τις χώρες τους. Ένα ταξίδι δια πυρός και σιδήρου. Αυτό που έχει ωθήσει τον/την κάθε πρόσφυγα και μετανάστη/τρια να αφήσει την χώρα του και να ξενιτευτεί είναι ο πόλεμος, οι επεμβάσεις της «πολιτισμένης δύσης» και τα ντόπια καθεστώτα που έχουν ως αποτέλεσμα την φτώχεια, την εξαθλίωση και την απειλή για την ίδια τους τη ζωή. Δεν είναι λοιπόν άμοιρα ευθυνών τα μεγάλα και μικρότερα κράτη μετά των κυβερνήσεών τους που προκαλούν τη βίαιη φυγή τους προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής για αυτούς και τις οικογένειες τους, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν την Ευρώπη – Φρούριο. Αυτές είναι οι πολιτικές που ευθύνονται για τους χιλιάδες πνιγμένους στο Αιγαίο και ευρύτερα στη Μεσόγειο, νεκρούς στα ναρκοπέδια, σκοτωμένους στην προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα με διάφορα μέσα (νταλίκες, τρένα, καράβια, μέσω τούνελ κ.ά.) και τον εγκλεισμό μέρους αυτών σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Άμοιρη των δικών της ευθυνών δεν είναι ούτε και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, όπως ακριβώς και οι προηγούμενες. Ο φράχτης στον Έβρο συνεχίζει να υπάρχει, ο οποίος μάλιστα ανακατασκευάστηκε μήνες πριν, όταν μέρος του είχε καταστραφεί λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων. Παράλληλα, η FRONTEX εξακολουθεί να επεμβαίνει στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της χώρας και να ενισχύει το ρόλο της, όπως αυτός της έχει ανατεθεί από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής. Έτσι, όσοι από τους πρόσφυγες καταφέρνουν να φτάσουν στην Ελλάδα, στοιβάζονται σε χώρους «φιλοξενίας» που δεν τηρούν καν τους στοιχειώδεις κανόνες διαβίωσης.
Ο δε δήμαρχος Γαλατσίου, Γ. Μαρκόπουλος, από την πρώτη κιόλας στιγμή που κατέφθασαν οι πρόσφυγες, φόρεσε το ανθρωπιστικό του προσωπείο στις επίσημες εμφανίσεις του στα πανελλαδικά ΜΜΕ, αλλά και στα τοπικά. Σε δε δημόσιες τοποθετήσεις του και χωρίς τις κάμερες, εκεί εξέφραζε την άρνησή του στο να υποδέχεται το ΠΑΛΑΙ τους κατατρεγμένους, προφασιζόμενος ότι ο χώρος είναι ακατάλληλος. Το μόνο όμως που τον ένοιαξε ήταν το πότε θα απομακρυνθούν από το ΠΑΛΑΙ, έχοντας σαν επιχειρήματα -μεταξύ άλλων- ότι δεν υπάρχουν πόροι και δυνάμεις στο δήμο, ότι οι πρόσφυγες είναι φορείς ασθενειών και ότι υπάρχει ο κίνδυνος να διαταραχθεί η ομαλότητα της τοπικής κοινωνίας. Το ξενοφοβικό και ρατσιστικό παραλήρημα ενισχύθηκε τόσο από μέρος του τοπικού τύπου που δημοσίευσε άρθρα και συνεντεύξεις με τέτοιο περιεχόμενο, όσο και από δηλώσεις εκπροσώπων άλλων δημοτικών παρατάξεων, πολιτιστικών συλλόγων κ.ά.
Όσον αφορά τώρα στο δήμαρχο, και κατ΄επέκταση στο δήμο Γαλατσίου, επωμίστηκε βέβαια την «αγγαρεία» που η κεντρική εξουσία του επέβαλε, όμως στο μυαλό του υπάρχουν άλλα σχέδια. Κάλλιστα λοιπόν θα μπορούσε το ζήτημα με τους πρόσφυγες του ΠΑΛΑΙ να ανοίξει το δρόμο ώστε να περάσει το ΠΑΛΑΙ από το ΤΑΙΠΕΔ στα χέρια του δήμου. Όχι σαν χώρος πολιτισμού και αθλητισμού, όπως ευαγγελίζεται, αλλά για να εξυπηρετήσει πολύ συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Με άλλα λόγια δηλαδή ασκεί μια τέτοια πολιτική σε βάρος των προσφύγων με απώτερο σκοπό να επωφεληθεί της κατάστασης που ο ίδιος διαρκώς ξορκίζει.
Όμως τα υγιή αντανακλαστικά που επέδειξε το μεγαλύτερο κομμάτι των κατοίκων της περιοχής μας, και όχι μόνο, ήταν πρωτοφανή. Ήταν η απάντηση σε όσους αντέδρασαν αρνητικά στην άφιξη των προσφύγων. Είδη πρώτης ανάγκης, όπως τρόφιμα, φάρμακα, ρουχισμός και άλλα συλλέχθηκαν άμεσα, δείχνοντας ηθικά και υλικά την αλληλεγγύη του κόσμου.
Σαν κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, από την πρώτη κιόλας μέρα, παρόλο που δεν είχαμε την εμπειρία σε κάτι αντίστοιχο, δεν θα μπορούσαμε να μην έχουμε κινητοποιηθεί, μακριά από λογικές φιλανθρωπίας αντιλαμβανόμενοι την αλληλεγγύη ως το όπλο μας. Το όπλο δηλαδή των ανθρώπων της τάξης μας, όλων των καταπιεσμένων και αγωνιζόμενων. Έτσι, έχει ξεκινήσει στο χώρο του στεκιού η συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης σε τακτά χρονικά διαστήματα (τροφίμων, ειδών υγιεινής, ρούχων, κλινοσκεπασμάτων, βρεφικών ειδών, φαρμάκων κλπ.), όπως και η δημιουργία δομής για το μαγείρεμα και τη σίτιση που πραγματοποιείται σε σταθερή βάση. Η προσπάθεια αυτή έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία χάρη στη συμμετοχή πλήθους κόσμου που συνδράμει σε αυτήν, άλλων αντιεραρχικών επίσης εγχειρημάτων και αλληλέγγυων. Στήριξη με κάθε τρόπο, όπως και η συνδρομή από το υστέρημα του καθενός και της καθεμιάς στο κουτί οικονομικής ενίσχυσης που υπάρχει στο στέκι προκειμένου να καλυφθούν οι δαπάνες για τις ανάγκες του μαγειρέματος και της σίτισης.
Όσον αφορά τώρα συγκεκριμένα είδη που λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης του κόσμου έχουν καλύψει ορισμένες από τις ανάγκες των προσφύγων στο ΠΑΛΑΙ σε δεδομένες χρονικές στιγμές, προωθούνται σε άλλες αυτοοργανωμένες δομές που λειτουργούν στην Αθήνα και μέσω αυτών, όπου αλλού υπάρχει ανάγκη, π.χ. στη Λέσβο. Εξάλλου, δεν θα μπορούσε να υπάρξει συνεργασία φυσικά σε καμία των περιπτώσεων από τη μεριά μας με κρατικές ή δημοτικές αρχές και τις υπηρεσίες τους, την εκκλησία, Μ.Κ.Ο. και ιδιωτικές εταιρίες.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ- ΦΡΟΥΡΙΟ, ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
