Το Σάββατο 9 Ιουλίου 2016 πραγματοποιήθηκε συναυλία στις μπασκέτες της πλατείας του Άγιου Ανδρέα στην Λαμπρινή. Το πλαίσιο της συναυλίας ήταν αυτό που περιγράφεται στο κείμενο της συλλογικότητας, που μοιράστηκε και διαβάστηκε.
Όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν και στην αφίσα:
Σύμφωνα με την αριστερή αφήγηση της κυριαρχίας, έχουμε «ανθρωπιστικό» «πρόβλημα» «προσφύγων». Κάθε όρος με τα δικά του εισαγωγικά, για να αναδεικνύονται ξεχωριστά οι ντρίμπλες της αριστερής διχάλας της αφεντικίσιας γλώσσας. Μόνο που το ζήτημα στην πραγματικότητα δεν είναι «πρόβλημα», αλλά πρέπει να παρουσιάζεται σαν τέτοιο για να δικαιολογείται η εξαιρετικά δύσκολη είσoδος και η επίσης δυσχερής, προσωρινή κι επισφαλής παραμονή των μεταναστών στη χώρα, με αποτέλεσμα την πειθάρχησή τους, και την παράνομη και άρα φθηνή και ανασφάλιστη εργασία τους. Ούτε «ανθρωπιστικό» είναι το ζήτημα, αλλά βαφτίζεται έτσι για να αποκρύπτεται ο βαθιά ταξικός του χαρακτήρας. Και βέβαια η υπερπροβολή του όρου «πρόσφυγας» και ο διαχωρισμός του από τον «μετανάστη», αποσκοπούν στον περαιτέρω κατακερματισμό του πολυεθνικού τμήματος της εργατικής τάξης.
Κι αν κανείς νομίζει ακόμα ότι οι ντόπιοι εργάτες δεν είναι στην ίδια μοίρα, ότι δεν έχουν να ανησυχούν για κάτι, τότε πλανάται πλάνην οικτράν. Ήδη, οι μισθοί για την συντριπτική πλειοψηφία και των ντόπιων έχουν πιάσει πάτο. Ήδη, η ασφάλιση αποτελεί προνόμιο όλο και λιγότερων και το οκτάωρο μακρινή ανάμνηση για όλο και περισσότερους. Ήδη, τις βαριές και κακοπληρωμένες δουλειές (τις λεγόμενες κωλοδουλειές) που κάποτε δούλευαν οι μετανάστες, τώρα αναγκάζονται να τις δουλέψουν όλο και περισσότεροι ντόπιοι. Ήδη, την πρακτική των τσιφλικάδων και των εργολάβων που πάνε με το αγροτικό στην πιάτσα και φορτώνουν την καρότσα μετανάστες για ένα μεροκάματο, σήμερα εφαρμόζει σε γιγάντια κλίμακα ο ΟΑΕΔ. Ήδη, κάποια πόστα σε φανάρια τα έχουν σχετικά κυριλέ ντυμένοι έλληνες. Και ήδη, όλο και περισσότερα πεδία της κοινωνικής ζωής για όλο και περισσότερους ντόπιους άπτονται μπάτσικης διαχείρισης. Γιατί στην τελική, στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.
Καλά θα κάνουμε λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ντόπιες εργάτριες είμαστε μέρος του ίδιου σώματος, με τα ίδια συμφέροντα και την ίδια τύχη με τους μετανάστες εργάτες. Ότι οι ντόπιοι εργάτες παραμένουμε αποδυναμωμένοι απέναντι σε κράτος, αφεντικά και κεφάλαιο όσο δεν αντιμετωπίζουμε από κοινού με τις μετανάστριες εργάτριες τον εχθρό. Και ότι η ταξική αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Η ιδεολογική κατίσχυση της κυριαρχικής αφήγησης είναι αυτή που ευθύνεται για την υποτίμηση της τάξης μας, και μόνο με την παραπάνω συνειδητοποίηση μπορεί να σπάσει. Τότε, θα μπορέσουμε να περάσουμε στην αντεπίθεση.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣΚΟΙΝΟΙ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
Θετική ήταν η ανταπόκριση των αρκετών εκατοντάδων κόσμου από το Γαλάτσι, τις γύρω περιοχές και όχι μόνο, που στήριξαν με την παρουσία τους. Στους πάγκους που είχαν στηθεί υπήρχε για όποιον επιθυμούσε έντυπο υλικό όπως κείμενα, μπροσούρες, αφίσες κ.α. της συλλογικότητας του στεκιού, του αυτοοργανωμένου σχήματος καθηγητών (ΑΣΚ), της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών Γαλατσίου, καθώς και της εφημερίδας δρόμου Άπατρις.
Για την επίτευξη της διεξαγωγής της συναυλίας άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, όπως στέκια, καταλήψεις, συνελεύσεις αλλά και μεμονωμένα άτομα, έδειξαν έμπρακτα την στήριξη τους πριν αλλά και κατά τη διάρκειά της.
Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδήλωση.
