Φεβρουάριος 2018 αρχείο

Κείμενο ταυτότητας Διαχειριστικής Συνέλευσης Στεγάστρου

Το αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό στέκι Γαλατσίου Στέγαστρο ξεκίνησε τη λειτουργία και τη δραστηριοποίησή του στις γειτονιές μας το 2012. Εκκινώντας από τον παλιό θερινό κινηματογράφο Πολένα καταλήξαμε από το καλοκαίρι του 2013 να στεγάζουμε το εγχείρημά μας στο χώρο που βρισκόμαστε έως και σήμερα, στην οδό Ναρκίσσου 3.

Πρόκειται για ένα εγχείρημα το οποίο δημιουργήθηκε από άτομα των γειτονιών μας, εργαζόμενους-ες, άνεργους-ες, φοιτητές-τριες, ντόπιους-ες και μετανάστες-στριες, με κοινό τόπο τη δημιουργία μιας εστίας αντίστασης και αλληλεγγύης στην περιοχή μας καθώς και την πολιτική δραστηριοποίηση σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο. Η συλλογικότητα του στεκιού συμμετείχε σε πλήθος αντιφασιστικών κινητοποιήσεων, εργατικών παρεμβάσεων – απεργιακών διαδηλώσεων (ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τη θέσπιση της λευκής νύχτας), κοινωνικών διεκδικήσεων (όπως το δικαίωμα για ελεύθερες μετακινήσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς για όλους/ές), όπως επίσης και στον αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή. Παράλληλα στάθηκε αλληλέγγυα σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, δομές αγώνα, διωκόμενους αγωνιστές και όχι μόνο, είτε αφ’ εαυτού της, είτε σε συντονισμό με άλλες ομαδοποιήσεις. Για περίπου ένα χρόνο η αυτοοργανωμένη δομή κουζίνας που συστάθηκε ήταν αρωγός στη σίτιση μεταναστών-τριών, ενώ δεν έλειψαν και οι απεργιακές συλλογικές κουζίνες εντός του στεκιού. Η συλλογικότητα είχε αναλάβει τόσο τη διαχείριση του χώρου όσο και τη διοργάνωση πολιτικών εκδηλώσεων διαφόρων(ποικίλων) θεματικών όπως: αντιμιλιταρισμός, ασφαλιστικό- εργασιακά, μεταναστευτικό, με αφορμή τη διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, τους αγώνες των φυλακισμένων, εκδηλώσεις για επαναστατικά κινήματα ανά τον κόσμο και την πολιτικοποίηση του οπαδικού κινήματος, όπως επίσης και πολιτιστικών (συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους και μουσικές βραδιές μεταξύ άλλων).

Μέσα από την αλληλεπίδραση και τη ζύμωση της συνέλευσης αυτής της συλλογικότητας, γεννήθηκε η ανάγκη αλλά και η επιθυμία να δημιουργηθεί μια ομάδα προβολών, η οποία παρουσιάζει σε εβδομαδιαία βάση ταινίες, ντοκιμαντέρ και animation στο χώρο του στεκιού, με στόχο όχι μόνο την χωρίς αντίτιμο ψυχαγωγία, αλλά και την ανάδειξη κοινωνικών, πολιτικών και εθνογραφικών ζητημάτων πάντα εντός ενός αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού πλαισίου. Παράλληλα, δημιουργήθηκε μια ομάδα που αφού έστησε τη δανειστική βιβλιοθήκη και το κινηματικό βιβλιοπωλείο, πραγματοποιεί παρουσιάσεις βιβλίων και εκδηλώσεις με σκοπό την προώθηση θεμάτων που αφορούν στο κίνημα και τη γειτονιά.

Καθώς οι ομάδες με τον καιρό απέκτησαν την αυτονομία τους και πλαισιώθηκαν από νέα μέλη, στον χώρο πραγματοποιήθηκαν μαθήματα χορού, κιθάρας, ραπτικής και χειροτεχνίας. Στη συνέχεια, με πρωτοβουλία της συλλογικότητας του στεκιού και εκπαιδευτικών από τη γειτονιά μας και όχι μόνο, συγκροτήθηκε ένα σχήμα καθηγητών. Ένα σχήμα το οποίο ασχολείται με θέματα που αφορούν την παιδεία, ενώ παράλληλα διοργανώνει μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας μέσης εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών για ενήλικες. Ένα εγχείρημα χωρίς γνώμονα το κέρδος και έξω από λογικές φιλανθρωπίας, με εργαλείο την ταξική αλληλεγγύη και μοναδικό κίνητρο την ανάγκη και τον αγώνα μας για αξιοπρέπεια.

Ωστόσο ο χώρος του στεκιού δε στεγάζει μόνο τις προαναφερθείσες ομάδες, αλλά έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς συνελεύσεις και εκδηλώσεις διαφόρων πολιτικών ομάδων, όταν αυτό ζητήθηκε στα πλαίσια πάντα της συντροφικότητας.

Στο πλαίσιο της ισοτιμίας και των ίσων υποχρεώσεων απέναντι στον χώρο, πήραμε μέσα από συλλογικές διαδικασίες την απόφαση να αναλάβουμε από κοινού όλες οι ομάδες την ευθύνη της διαχείρισης του στεκιού. Ενός χώρου που η συνέλευση των ομάδων έχει τον πρώτο λόγο και οι αποφάσεις λαμβάνονται με συνδιαμόρφωση, οριζόντια, αντιιεραρχικά και ομόφωνα. Μέσω αυτού του μοντέλου αυτοοργάνωσης, αυτοδιαχειριζόμαστε τον χώρο, έξω από λογικές κέρδους και εμπορευματοποίησης, μακριά από λογικές φιλανθρωπίας της εκκλησίας, των ΜΚΟ και λοιπών φορέων.

Το στέγ* αποτελεί μια ακόμη εστία αντίστασης και αγώνα που τάσσεται ενάντια στο κράτος και τους θεσμούς του, ενάντια στον καπιταλισμό που με μοναδικό στόχο το κέρδος γεννά και αναπαράγει την εκμετάλλευσή του ανθρώπου και τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος. Μια εστία αντίστασης και αγώνα που επιδιώκει να στήνει αναχώματα στην επέλαση του φασισμού, της στρατιωτικοποίησης και των εκφάνσεών της, του ρατσισμού, του σεξισμού και της πατριαρχίας.

Ο αγώνας είναι κοινός και δεν χωράει διαχωρισμούς με βάση το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, το θρήσκευμα, την αρτιμέλεια ή την ικανότητα, αμφισβητώντας κάθε κυρίαρχη κανονικότητα. Είναι ένας αγώνας όλων των καταπιεσμένων για ζωή και αξιοπρέπεια. Δεν ανεχόμαστε κανένα τεχνητό και πλασματικό κοινωνικό διαχωρισμό, που περιθωριοποιεί ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες.

Ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό που καλλιεργούν οι καπιταλιστικές σχέσεις, εμείς προτάσσουμε την ταξική και κοινωνική μας αλληλεγγύη. Ενάντια στην απάθεια, την υποταγή, τον ατομικισμό, εμείς απαντάμε με δράση, αντίσταση και συλλογικοποίηση. Ενάντια στην κυρίαρχη αφήγηση των συστημικών ΜΜΕ, εμείς δημιουργούμε τις δικές μας δομές αντιπληροφόρησης. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το εγχείρημά μας στο σύνολό του και ο αγώνας που διεξάγουμε στο σήμερα, αντικατοπτρίζει τον κόσμο που θέλουμε να δημιουργήσουμε στο αύριο. Έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Διαχειριστική Συνέλευση Στεγάστρου
Αυτοδιαχειριζόμενη βιβλιοθήκη Γαλατσίου, Φώτα Πορείας
Αυτοοργανωμένο Σχήμα Καθηγητών ΑSK
Ομάδα Προβολών Σαμποτάζ στην Κανονικότητα
Πολιτική Ομάδα

Φεβρουάριος 2018

Διήμερο συζήτησης και εργαστηρίου με συντρόφισσες/ους από cybrigade / espiv.net

  • Πέμπτη 1η Μάρτη, στις 6μμ
    Συζήτηση για την αποκέντρωση των κινηματικών υποδομών
  • Κυριακή 4 Μάρτη, στις 6μμ
    Εργαστήρι χρήσης των Tails, Tor, ασφαλούς messaging και password management
    (φέρνουμε laptop και άδειο USB stick)

Προβολή ταινίας «Only lovers left alive»

Τετάρτη 28/2, στις 21:00
μαζευόμαστε στο στέγ★ από τις 20:00

Για τους σεξιστές της διπλανής πόρτας

(Το κείμενο σε PDF)

Στις 4/1/2018 νωρίς το βράδυ στην περιοχή της Γκράβας, στη συμβολή των οδών Πάρου και Αγίας Ζώνης, καθώς η Μ κατευθυνόταν προς το σπίτι της δέχτηκε φραστική και στη συνέχεια σωματική επίθεση από 2 έλληνες μεσήλικες άντρες που εξέρχονταν από πολυκατοικία της οδού Πάρου. Ειδικότερα, όταν η εν λόγω «τόλμησε» να ζητήσει το λόγο που δέχτηκε χυδαίους και σεξιστικούς χαρακτηρισμούς, η απάντηση ήταν χαστούκια και κλωτσιές. Όταν οι συγκεκριμένοι αντιλήφθηκαν πως η Μ κάλεσε την αστυνομία, τράπηκαν σε φυγή. Στη συνέχεια επέστρεψε στην πολυκατοικία απ' όπου είχαν βγει οι 2 τύποι και ένοικος που έτυχε να βγαίνει εκείνη την ώρα δεν της επέτρεψε την είσοδο. Σημειωτέο δε πως την ώρα που εξελισσόταν η επίθεση δεν υπήρξε καμία αντίδραση από τον περαστικό κόσμο.

Το συγκεκριμένο γεγονός δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον κανόνα σε μια συνθήκη με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωπες καθημερινά. Τέτοια περιστατικά παρουσιάζονται «γνώριμα» στα μάτια των περισσότερων. Τα «πειράγματα» δεν είναι ούτε κομπλιμέντα ούτε μορφές προσέγγισης, αλλά συμπληρώνουν το σύνολο της έμφυλης βίας που δέχονται οι γυναίκες. Όταν βρισκόμαστε στο δημόσιο χώρο όλοι θεωρούν πως έχουν δικαίωμα να μας μιλήσουν, να μας ακουμπήσουν και να κάνουν ένα σωρό άλλες παρεμβατικές – επιβλητικές κινήσεις. Κάθε φορά που θα μας κάνει κάποιος ψιτ στο δρόμο ή θα μας μιλήσει χυδαία ή θα μας κακομεταχειριστεί, η ερώτηση θα είναι τι φορούσες και αν απόκλινες του ηθικού κώδικα ντυσίματος ή αν προκάλεσες. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά και όχι από μια ειδική κατηγορία ανδρών που κατά την κυρίαρχη αφήγηση θα είναι μετανάστες, «λιγούρια» η «ψυχάκηδες», αλλά είναι βασισμένα σε μια ολόκληρη κουλτούρα εδραιωμένη πάνω σε διακρίσεις, προνόμια και πατριαρχικά στερεότυπα με τα οποία γαλουχούνται όλοι οι άντρες ανεξάρτητα από την καταγωγή και την τάξη τους.

Εμείς στον αντίποδα της πατριαρχίας να μην αφήνουμε τέτοια περιστατικά να συμβαίνουν ούτε στις γειτονιές μας ούτε και παντού. Σε μια πατριαρχική κοινωνία, που θέλει τη γυναίκα να σιωπά και να ανέχεται όλη τη βία που της ασκείται, εμείς οι ίδιες γνωρίζουμε καλύτερα απ’ όλους τι θα πει επιβίωση. Από την καταπίεση μέσα στα σπίτια μας, μέχρι τις σεξιστικές συμπεριφορές των εργοδοτών μας. Από την έμπρακτη αλληλεγγύη μέχρι την αυτοάμυνα. Ενάντια στη βία κατά των γυναικών να σταθούμε όλες/οι μαζί. Καμία δεν είναι μόνη της.

ΚΟΜΜΕΝΑ ΤΑ ΨΙΤ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΕΣ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΣΕΞΙΣΤΕΣ

ΟΛΕΣ/ΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ