Η απόφαση παράδοσης μαθημάτων αλληλεγγύης στις γειτονιές μας αποτελεί ένα εγχείρημα ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές ωστόσο με ένα κοινό σημείο, την επίθεση που δεχόμαστε στα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα. Τα τελευταία χρόνια, με πρόσχημα την οικονομική κρίση, έχουμε υποστεί την κατάργηση εργατικών κατακτήσεων ολόκληρων αιώνων βλέποντας τη γιγάντωση της ανεργίας να γίνεται εργαλείο υποταγής και το κράτος με τους μηχανισμούς του να διαλύει ότι έχει απομείνει από τα δημόσια αγαθά με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου πεδίου κερδοφορίας.
Ο χώρος της παιδείας, συγκεκριμένα, δέχεται μια από τις πιο αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες έχουν ως στόχο τους μια παιδεία πλήρως απαξιωμένη. Το «νέο σχολείο» δεν είναι το σχολείο στο οποίο μπορεί να έχει πρόσβαση ο καθένας, αλλά λειτουργεί ως φίλτρο αποκλεισμού από την εκπαίδευση ειδικά για τα παιδιά που προέρχονται από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Παράλληλα, η τριτοβάθμια εκπαίδευση αναδιαρθρώνεται και εμπορευματοποιείται. Το πανεπιστήμιο μετατρέπεται σε μηχανισμό παραγωγής εξειδικευμένης εργατικής δύναμης, αναπαράγει τις ταξικές αντιθέσεις με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι να περισσεύουν. Έτσι, όποιος δε μπορεί να ανταπεξέλθει στην αυξημένη εντατικοποίηση αλλά και τις μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις μπαίνει στο περιθώριο του εκπαιδευτικού συστήματος και μελλοντικά της ανειδίκευτης εργασίας.
Απέναντι σε αυτές τις συνθήκες και αντιλαμβανόμενοι την ανάγκη να δημιουργήσουμε τις δικές μας δομές αλληλεγγύης, το αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό στέκι Γαλατσίου Στέγαστρο και μια ομάδα καθηγητών πήραμε μέσα από συλλογικές και oριζόντιες διαδικασίες την πρωτοβούλια να οργανώσουμε (στο χώρο του στεκιού) μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας στην περιοχή μας. Ένα εγχείρημα χωρίς γνώμονα το κέρδος και έξω από λογικές φιλανθρωπίας. Με εργαλείο την ταξική αλληλεγγύη και με μοναδικό κίνητρο την ανάγκη και τον αγώνα μας για αξιοπρέπεια. Επενδύουμε στα εγχειρήματα αντίστασης και αλληλεγγύης δημιουργώντας τις δικές μας δομές αυτοοργάνωσης. Δεν σταματάμε να διεκδικούμε δημόσια και δωρεάν παιδεία, ανοιχτή σε όλους, χωρίς ταξικούς φραγμούς.
Στον αυταρχισμό και την καταστολή να αντιτάξουμε τη συλλογική μας δύναμη.
Στη φτώχεια και την ανέχεια, την ταξική μας αλληλεγγύη.
Αυτοοργανωμένο Σχήμα Καθηγητών – «Α.Σ.Κ.»
