Όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση, άλλο τόσο οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις στον καπιταλισμό στην προσπάθειά του να βγει απ' αυτή, με συνεχείς επιθέσεις στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα και επιβάλλοντας ως αναγκαίο κακό τη λήψη σκληρών μέτρων στο όνομα της εξυγίανσης και της αναδιάρθρωσης ενός σαθρού κρατικού μηχανισμού αλλά και της ίδιας της οικονομίας. Φυσικά αυτό είναι το πρόσχημα ενώ ο στόχος για άλλη μια φορά είμαστε εμείς, οι άνεργοι/ες, εργαζόμενοι/ες, συνταξιούχοι, φοιτητές/τριες, μετανάστες/τριες.
Παρά τις υποσχέσεις της πρώην αντιπολίτευσης και νυν συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ για σκίσιμο των μνημονίων, έξοδο από την κρίση και στήριξη όσων έχουν πληγεί οικονομικά τα τελευταία χρόνια, δεν ξέχασαν να μας υπενθυμίσουν για άλλη μια φορά πως οποιοσδήποτε διαχειρίζεται τον κρατικό μηχανισμό, έχοντας στα χέρια του την εξουσία, θα επιδιώκει να διασφαλίζει πάντα τα συμφέροντα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Οι συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, η καταστρατήγηση των εργατικών μας δικαιωμάτων, η ανύπαρκτη πλέον πρόνοια, τα χαράτσια και οι αυξήσεις σε φορολογία, είδη πρώτης ανάγκης και τιμολόγια ΔΕΚΟ έχουν ως μόνο αποτέλεσμα την υποτίμηση των ζωών μας οδηγώντας μας προς την εξαθλίωση. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, δεν παρέλειψαν να μας φορτώσουν και την αύξηση στα κόμιστρα των ΜΜΜ με πρόσχημα τον νέο ΦΠΑ του 23%, τα οποία απ' το Φλεβάρη 2016 κοστίζουν €1,40 για διαδρομές εντός πόλεως και €10 από και προς το αεροδρόμιο. Αν γι' αυτούς έχει γίνει πλέον συνήθεια η μετακίνηση με ακριβά αυτοκίνητα και ιδιωτικά τζετ, για μας, την εργατική τάξη, παραμένουν τα τρόλεϊ, τα λεωφορεία και τα τρένα. Αν για μας είναι ο καθημερινός τρόπος μετακίνησης, για το κράτος είναι άλλο ένα πεδίο κέρδους, έλεγχου και καταστολής.
Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσονται η διαρκής επιτήρηση με σεκιούριτι και αστυνομία εντός των σταθμών καθώς και η πρόσφατη ενίσχυσή της από τις κινητές δυνάμεις της ομάδας ΔΙΑΣ, οι κάμερες ασφαλείας σε κάθε γωνία, η τοποθέτηση μπαρών τύπου τουρνικέ που σκοπό έχει να αποτρέψει την είσοδο στους αποκαλουμένους «λαθρεπιβάτες» και «τζαμπατζήδες», καθώς και οι συνεχείς έλεγχοι από τους ρουφιάνους ελεγκτές που βάζουν στην τσέπη τους το 50% των προστίμων αγνοώντας τις συνθήκες φτώχειας και ανεργίας που μας έχουν επιβληθεί. Υπαλληλίσκοι που δεν διστάζουν πολλές φορές να σηκώσουν το χέρι τους, να τραμπουκίσουν ακόμα και να εξευτελίσουν αλλά και να πετάξουν έξω από το λεωφορείο επιβάτες, όπως για παράδειγμα η συμπλοκή ανάμεσα σε ελεγκτές και «λαθρεπιβάτη» που επέφερε τον θάνατο του Θ. Καναούτη το 2013.
Παρόλα αυτά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προβάλλοντας ένα φιλολαϊκό προσωπείο έσπευσε τεχνηέντως από τον πρώτο κιόλας καιρό να ανακοινώσει τη δωρεάν μετακίνηση των ανέργων που είναι εγγεγραμμένοι στις λίστες του ΟΑΕΔ, αφήνοντας όμως απ' έξω κι άλλες ομάδες που πλήττονται επίσης οικονομικά. Στην ουσία βέβαια πρόκειται για ένα καθαρά επικοινωνιακό τρικ με απώτερο σκοπό να αναδείξει στα μάτια της κοινωνίας ότι η μόνη οικονομικά ευπαθής ομάδα είναι οι άνεργοι. Για μας όμως τα πράγματα δεν σταματάνε εκεί, αφού στην πραγματικότητα το παραπάνω μέτρο ήταν αποτέλεσμα διεκδικήσεων ενός ευρύτερου αγώνα. Με συνεχείς παρεμβάσεις στα ΜΜΜ, στα ακυρωτικά μηχανήματα και σε σταθμούς από σωματεία, συλλογικότητες, λαϊκές συνελεύσεις, ανέργους/εργαζόμενους/φοιτητές και μέσα από συλλογικούς, αντιιεραρχικούς, αδιαμεσολάβητους αγώνες από γειτονιά σε γειτονιά διεκδικούσαμε, διεκδικούμε και θα διεκδικούμε ελεύθερη μετακίνηση για όλους.
Όλα κερδίζονται, τίποτα δεν χαρίζεται.
Έως το τέλος της εκμετάλλευσης από άνθρωπο προς άνθρωπο.
