Στις 23/10/12 ο Χρήστος Φωτίου, πρόεδρος του ΝΑΤ (Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο), παραχώρησε συνέντευξη στην ραδιοφωνική εκπομπή του Γ. Αυτιά σχετικά με την κατάσταση του ταμείου, τα οικονομικά προβλήματα του κλάδου και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του ταμείου. Λίγο πριν τελειώσει η συνέντευξη, κι αφού αντάλλαξε φιλοφρονήσεις με τον γλοιώδη «εθνικό τελάλη» των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, κέρδισε λίγο χρόνο για να απευθυνθεί σε εμάς: στους καταληψίες του κτιρίου της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, ιδιοκτησίας ΝΑΤ.

[Το κτίριο] δυστυχώς είναι κατειλημμένο από ανθρώπους οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι αντικρατιστές και με την ευκαιρία αυτή, μου επιτρέπεις να πω σ΄ αυτούς που ‘χουν καταλάβει το κτίριο και νομίζουν ότι έτσι επιτελούν το επαναστατικό τους καθήκον και το λέω εγώ αυτό που ξέρεις ποιος είμαι. Αυτό το κτίριο αποκτήθηκε από τις εισφορές των λαδάδων, των θερμαστάδων, των βατσιμάνιδων, των ψαράδων, των καπεταναίων, των μηχανικών, τα καμαροτάκια και οι  μάγειροι το πλήρωσαν… δηλαδή οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι ιδεολογικά εκφράζονται από αυτούς τους κυρίους που το κατέχουν τέσσερα χρόνια τώρα. Και το επίσημο κράτος ακόμα δεν μπόρεσε να τους εξώσει. Παρικάλεσα δια εγγράφου μου από 27/9 …Ακόμα δικαστήριο δεν έχει  γίνει 3 χρόνια πια. Ενημέρωσα τον κ. Δένδια και τον παρακαλώ και πάλι μέσω της εκπομπής σου, να βρεθεί ένα τρόπος, ειρηνικός τρόπος, δεν μιλάω για έξωση με βίαιες ενέργειες, να πεισθούν οι άνθρωποι αυτοί να μας παραδώσουν το κτίριο να το αξιοποιήσουμε γιατί τα έσοδά του θα πάνε στις οικογένειες των ανθρώπων που χάσανε τους ανθρώπους τους στις θάλασσες και στους ωκεανούς του κόσμου.

[το απόσπασμα της συνέντευξης απο το 20:18 έως και το 25:00]

Κάποια πράγματα για να ξηγηθούμε! Πρώτον, κάποιοι από εμάς ανήκουμε σε οικογένειες ναυτικών, όπως και τόσοι άλλοι χιλιάδες. Δεύτερον, πολλοί σύντροφοί μας εργάζονται στις σύγχρονες «γαλέρες» των εφοπλιστών. Τρίτον, γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί στο ΝΑΤ και στον κλάδο εν γένει. Και τέλος, ξέρουμε κι εμείς ποιος είναι ο Φωτίου και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί.

Ας ξεκινήσουμε με το τελευταίο, λοιπόν. Ο Χρήστος Φωτίου, πρόεδρος του ΝΑΤ, είναι γνωστός «πρασινοφρουρός»: έχει διατελέσει αιρετός δήμαρχος Κερατσινίου, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Β’ Πειραιά, Υφυπουργός Εμπορίου επί κυβερνήσεων Ανδ. Παπανδρέου, πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της “ΠΡΟΤΥΠΟΣ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ Α.Ε.” κα. Επίσης είναι κολλητός με τον διαπλεκόμενο Γιάννη Διαμαντίδη και διορίστηκε – ως προσωπική επιλογή του – πρόεδρος του ΝΑΤ το ‘10, την περίοδο που ο τελευταίος διατελούσε Υπουργός Θαλάσσιων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας.

Η οδύσσεια ενός κλάδου

Αλλά η μαριονέτα Φωτίου είναι ένα μικρό μέρος της τραγωδίας που ονομάζεται «ελληνική ναυτιλία»· τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι περίπου 158.800 εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι του κλάδου τον ξεπερνούν παρασάγγας. Ας μιλήσουμε για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές: για όλους αυτούς που οι εφοπλιστές και το κράτος δεν «δίνουν» μία. Να μιλήσουμε για τους 16.800 εργαζόμενους ναυτικούς  – τους οποίους επικαλείται ο Φωτίου – των οποίων οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που υπογράφουν ΠΝΟ και Ναυτεργατικά Σωματεία, αμφισβητούνται. Να μιλήσουμε για τους – εδώ και μήνες – απλήρωτους εργαζόμενους και για τον άγραφο νόμο της «μαύρης λίστας», που υπό την απειλή της ανεργίας τους εκβιάζει με απόλυση εάν τολμήσουν να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους. Για τους 72.000 συνταξιούχους που βλέπουν τις συντάξεις τους να βουλιάζουν στον πάτο της θάλασσας: περικοπές τις τάξης του 20%, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ένταξη του Οίκου Ναύτη στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ κοκ. … το τίμημα της απόφασης να φάνε τα χρόνια τους μακριά από τα σπίτια τους. Να μιλήσουμε για τους 10.000 ανέργους, τους οποίους το κράτος καλεί να πληρώσουν τα εξοντωτικά χαράτσια της έκτακτης εισφοράς επειδή κατάφεραν να φτιάξουν ένα σπίτι. Και να μην ξεχάσουμε όλα αυτά που θα αυξήσουν το ποσοστό της ανεργίας: την άρση του καμποτάζ, την κατάργηση της δεκάμηνης επάνδρωσης των πλοίων και τη μείωση του εργατικού δυναμικού των πληρωμάτων.

Κυρίως, όμως, να μην ξεχάσουμε τους πάνω από 60.000 ανασφάλιστους εργαζόμενους. Για όλους αυτούς που οι εφοπλιστές δεν δίνουν στο ΝΑΤ ούτε ένα ευρώ δημιουργώντας τα τεράστια ελλείμματα του ταμείου. Και όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα οι δικαστές ουσιαστικά αθωώνουν τους εφοπλιστές για φοροδιαφυγές εκατομμυρίων: προχτές, στις 30/10/12, ο πλοιοκτήτης Γερ. Αγούδημος (GΑ Ferries) καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 4 ετών, με αναστολή και με χρηματική εγγύηση ύψους 15.000 ευρώ, για τις οφειλές του στο ΝΑΤ της τάξης του 1.630.000 ευρώ ενώ είναι ο ίδιος εφοπλιστής που χρωστάει στο ταμείο για το Κεφάλαιο Ασφάλισης Επιβατών και Οχημάτων (ΚΑΕΟ) περίπου 20.000.000 ευρώ!! Και αυτή είναι μία περίπτωση – ανάμεσα σε δεκάδες άλλες – που αποτελεί, όμως, άξιο δείγμα των αιτιών για την άθλια κατάσταση του ταμείου. Ενός πολύπαθου ταμείου του οποίου η κρατική επιχορήγηση μειώθηκε κατά 152 εκ. ευρώ και τα αποθεματικά του λεηλατήθηκαν έως και 70%, μετά το κούρεμα από το PSI. Ενός από τα πολλά ταμεία, που τα αποθεματικά τους «θυσιάστηκαν» στο βωμό των σκανδάλων των δομημένων ομολόγων και του χρηματιστηρίου…

Ο μεσιέ Φωτίου θυμήθηκε τους «θερμαστάδες», τους «βατσιμάνηδες», θυμήθηκε τα «καμαροτάκια» [sic], θυμήθηκε μέχρι και εμάς, τους καταληψίες αντικρατιστές, αλλά  ξέχασε να αναφερθεί – καθόλου τυχαία – σε αυτούς των οποίων οι τσέπες φουσκώνουν με αυτήν την κατάσταση. Ξέχασε τους εφοπλιστές! ­Δεν είπε κουβέντα για τις 56 νόμιμες φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι εφοπλιστικές εταιρίες (με τον ν.27/1975). Τους «πατριώτες» εφοπλιστές που ανοίγουν Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού στην Ασία τροφοδοτώντας τις εταιρίες τους με φθηνό και «ελαστικό» εργατικό δυναμικό ενώ εδώ ρίχνουν πόρτα στους αντίστοιχους ναυτικούς. Τους πατριώτες εφοπλιστές που με τη διάλυση των ΣΣΕ θα μπορούν πλέον να κάνουν τη ζωή λάστιχο όχι μόνο των αλλοδαπών αλλά και των «συμπατριωτών» τους ελλήνων δίχως να χρειάζονται την καβάτζα των «οικονομικών παραδείσων» και των off-shore εταιριών. Λησμόνησε αυτούς που ελαττώνουν τα δρομολόγια στα νησιά ανάλογα με το ιδιωτικό συμφέρον ή και ακόμα ακινητοποιούν πλοία – παραβιάζοντας την 10μηνη υποχρεωτική λειτουργία – καταδικάζοντας τους κατοίκους των νησιών στον εφιάλτη της απομόνωσης. Γιατί ο Φωτίου τα ξέχασε όλα αυτά;

Ο Φωτίου, ως άλλος ταχυδακτυλουργός,  προσπάθησε να στρέψει την προσοχή των ναυτικών στην ακίνητη περιουσία του ΝΑΤ. Προσπάθησε να μας παρουσιάσει ως κλέφτες και καταπατητές για να τους πείσει ότι η αξιοποίησή της θα είναι η λύση στα προβλήματά τους.  Ξέχασε όμως κάτι ακόμα προσπαθώντας να φέρει τους ναυτικούς απέναντί μας. Ότι είτε έχουμε στις οικογένειες μας και στις παρέες μας ναυτικούς, είτε όχι, όλοι μας αντιμετωπίζουμε την ίδια ζοφερή κατάσταση, ότι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Γι’ αυτό και τα «κόλπα» του είναι φθηνά.

Αλλά ας δούμε αυτήν την περιβόητη «αξιοποίηση του ακινήτου»

Το κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά καταλείφθηκε στις 19/03/09 από συντρόφους και συντρόφισσες του  αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Ο χώρος παρέμενε εγκαταλελειμμένος από το 1999 για λόγους στατικότητας μετά το σεισμό της ίδιας χρονιάς, ενώ μέχρι τότε – κατά περιόδους – νοικιαζόταν από το ΝΑΤ το ισόγειο και άλλος ένας όροφος. Ακόμα και την «περίοδο της ανάπτυξης» δεν είχε γίνει καμία εξολοκλήρου συντήρηση και ανακατασκευή λόγω των υπέρογκων απαιτήσεων και των αυστηρών θεσμικών προϋποθέσεων (διατηρητέο κτίσμα) και για μία δεκαετία το κτίριο – στην κυριολεξία – ρήμαζε. Το γιατί ο Φωτίου, απευθυνόμενος στον Δένδια και στον Καμίνη, το ξαναθυμήθηκε τώρα, μέσα σε αυτήν τη συγκυρία, θα το δούμε παρακάτω. Ας κοιτάξουμε όμως πρώτα προσεχτικά πόσο στέκουν αυτά που λένε οι ίδιοι περί «αξιοποίησης».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το ίδιο το ΝΑΤ, απαντώντας στην ερώτηση του φασίστα Βορίδη σχετικά με την κατάσταση της ακίνητης περιουσίας του ταμείου και πιο συγκεκριμένα για το κτίριο μας [6565/23-11-10], η αντικειμενική αξία αγοραπωλησίας του το 2007 ήταν η μισή της εμπορικής (μίσθωση σε ιδιώτη). Επίσης σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο, η τεχνική εταιρία ΒΙΠΕΤΒΑ στην μελέτη της αναφέρει:

Το κτίριο δεν αξιοποιείται ως έχει και απαιτούνται σημαντικές επεμβάσεις στους εσωτερικούς χώρους ορόφων του ισογείου καθώς και των εξωτερικών όψεων. […] Ως προωθητέα λύση προτείνεται, να παραμείνει το ακίνητο στην ιδιοκτησία του ΝΑΤ και να αυτοχρηματοδοτηθεί η ανακαίνιση […]

Για τον πιθανό Ανάδοχο η απόδοση είναι οριακή εκτός αν καταστεί τεχνικά δυνατή και θεσμικά επιτρεπτή η επέμβαση στις εσωτερικές διαρρυθμίσεις […] Σε κάθε περίπτωση η διάρκεια της εκμετάλλευσης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 20ετής, αφού ακόμα και στην περίπτωση της βέλτιστης εκμετάλλευσης τα περιθώρια κέρδους είναι στενά (εφόσον μάλιστα συνυπολογιστεί και το ρίσκο της πιθανής μειωμένης εκμετάλλευσης σε κάποιες χρονικές περιόδους λόγω συνθηκών αγοράς).

Η περίπτωση ανάληψης από το ίδιο το ΝΑΤ της διαδικασίας ανακαίνισης – αποκατάσταση με σύναψη δανείου θεωρητικά είναι δυνατή όμως το ΝΑΤ δεν διαθέτει τις δομές για να εκμεταλλευτεί το κτίριο κατά τον καλύτερο τρόπο και θα αναλάβει έτσι σοβαρό ρίσκο.

Ο πιθανοί Ανάδοχοι της περιόδου αυτής (2010) σύμφωνα με την ίδια έκθεση ήταν: (α) η «Εταιρία για το κτίριο της όπερας και της Ακαδημίας Λυρικής Τέχνης “Μαρία Κάλλας”» για τη στέγαση του Μουσείου «Μαρία Κάλλας» και (β) η κατασκευαστική εταιρία «Γηγερτόν ΑΕ». Και οι δύο αποσύρθηκαν της προσφοράς την ίδια περίοδο, η πρώτη με δημόσια ανακοίνωση στις 26/02/10, έπειτα από παρέμβασή μας.

Επομένως τα όσα μας ανακοινώνει ο Φωτίου είναι απλά ψέματα. Δεν υπάρχει καμία εταιρία που να διεκδικεί το κτίριο για στέγαση του Μουσείου «Μαρία Κάλλας» και καμία ανάδοχη εταιρία που να αναλαμβάνει το τεράστιο ρίσκο της επένδυσης.

Τα κατασταλτικά σχέδια των Δένδια, Καμίνη, Φωτίου

Με το πρόσχημα της διάσωσης του ΝΑΤ, ο Φωτίου επικαλείται την «αξιοποίησή» των ακινήτων του. Όνειρα θερινή νυκτός, φυσικά, για ένα ταμείο το οποίο βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης. Η πραγματικότητα είναι ότι υπό τις ισχυρές πιέσεις της τρόικας επιχειρείται η παραχώρηση των ακινήτων του ΝΑΤ στο ΤΑΙΠΕΔ ώστε να πουληθούν αργότερα σε τιμές ξεφτίλας. Οι δήθεν συνδικαλιστικές κορώνες του ΔΣ του ΝΑΤ που εναντιώνονται σε αυτό και τα περί ύπαρξης  «αυτοτελούς υπηρεσίας του ΝΑΤ για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας» δεν είναι τίποτα άλλο παρά δείγμα ανταγωνισμών για το ποιος θα «φάει τα φιλέτα». Τέλος, όσον αφορά το κατειλημμένο κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, όλα αυτά ουσιαστικά αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε ο Φωτίου να κλείσει το μάτι στον Καμίνη  (βλ. αναπτυξιακό πλάνο «Αθήνα 2014») και στα κατασταλτικά σχέδια του Δένδια.

Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η κατάληψη μας εκτίθεται στην καταστολή ή δέχεται επίθεση. Στα 3 1/2 χρόνια που βρισκόμαστε εδώ έχουμε να αναφέρουμε παραδείγματα όλων των ειδών: κοινοβουλευτικές ερωτήσεις από βουλευτές του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ, αστυνομικές παρενοχλήσεις, επισκέψεις του Καμίνη με μπράβους έξω από την πόρτα μας, επιθέσεις χρυσαυγιτών με τη συνδρομή των μπάτσων, παρακρατικές επιθέσεις φασιστόμπατσων, πυρπολήσεις οχημάτων μας… με αποκορύφωμα την αστυνομική εισβολή στο κτίριο στις 29/7/11 και τη σύλληψη ενός συντρόφου.

Η εισβολή στην κατάληψη Κ* Βοξ στα Εξάρχεια, η εκκένωση της Δημοτικής αγοράς στην Κυψέλη, η εκκένωση της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη – με σύλληψη 10 συντρόφων και συντροφισσών, η εκκένωση της νέας κατάληψης στη Βέροια – με σύλληψη 8 συντρόφων και συντροφισσών – καθώς και οι απειλές για εισβολή στις καταλήψεις Φάμπρικα Υφανέτ στη Θεσσαλονίκη και Ευαγγελισμός στο Ηράκλειο αποτελούν κομμάτι αυτού του σχεδιασμού… Όταν λοιπόν ο «δημοκράτης» κύριος Φωτίου κάνει έκκληση στον υπουργό των μπάτσων Δένδια να μας κάνει έξωση  από το κτίριο, ας μας κάνει τη χάρη να μην επικαλείται ειρηνικούς και μη βίαιους τρόπους, γιατί ξέρει πολύ καλά τι επιλέγει. Άλλωστε, τόσα χρόνια στο κουρμπέτι είναι το λαμόγιο. Ενδεχόμενη εισβολή και εκκένωση της κατάληψης Σκαραμαγκά συνεπάγεται συλλήψεις, διώξεις, πιθανούς ξυλοδαρμούς και πρόκληση φθορών από τους μπάτσους στις υποδομές της κατάληψης, όπως έχει γίνει αμέτρητες φορές σε άλλες καταλήψεις. Ας κάνει λοιπόν ο καθένας τις επιλογές του, αναλαμβάνοντας ξεκάθαρα την ευθύνη και τις συνέπειες τους, όντας υπόλογος όχι μόνο σε εμάς αλλά στο σύνολο των κατειλημμένων χώρων, των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, των αγωνιζόμενων ανθρώπων.

Η κατάληψη Σκαραμαγκά είναι κομμάτι των κοινωνικών αγώνων

Η χρόνια εγκατάλειψη του κτιρίου από το ΝΑΤ και η απόφασή του να θυμηθεί τον «σεβασμό στην ιστορικότητά του»  μετά από 3 1/2 χρόνια κατάληψης αποδεικνύει το μέγεθος τη υποκρισίας. Η κατάληψή του από εμάς έφερε την πραγματική και μοναδική αξιοποίησή του, τόσο σε τεχνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Με τη βοήθεια συντρόφων πολιτικών μηχανικών αναλάβαμε την αποκατάσταση των βλαβών διασφαλίζοντας παρόλα αυτά το μίνιμουμ: οι τεχνικές ανάγκες του να μην υπερβαίνουν τις κοινωνικοπολιτικές ανάγκες και χρήσεις. Η δική μας επένδυση είναι βαθιά πολιτική και δε χρειάζεται να φορά το μανδύα μίας τεχνικής «επιστημονικοφανούς» αρτιότητας. Έτσι με μεράκι, προσοχή και με τα χέρια εκατοντάδων αλληλέγγυων συντρόφων/ισσων, μετά από αμέτρητες «εργατοώρες» δημιουργικότητας,  ξεκίνησε η λειτουργία του ως αυτοοργανωμένο πολιτικό εγχείρημα και κοινωνικός χώρος. Η μέρα που μπήκαμε στο κτίριο ήταν μία μέρα απελευθέρωσής του. Ήταν η στιγμή που οι επιθυμίες μας, οι ελπίδες, τα όνειρά μας βρήκαν σπίτι να φωλιάσουν. Ήταν η μέρα που το κτίριο στη γωνία της Σκαραμαγκά σταμάτησε να έχει «ιδιοκτήτη» και έγινε κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Η διαχείριση του κτιρίου γίνεται από την οριζόντια και αντιιεραρχική συνέλευση της κατάληψης. Το κόστος των εξόδων καλύπτεται αποκλειστικά από την ελεύθερη συνεισφορά των συντρόφων/ισσών που συμμετέχουν στη συνέλευση και των διάφορων εγχειρημάτων που στεγάζονται. Στους χώρους της κατάληψης παρουσιάζονται πολιτικές εκδηλώσεις, δραστηριοποιούνται πολιτικές ομάδες που πραγματοποιούν τις συνελεύσεις τους, ομάδες αυτομόρφωσης, ομάδα μαθημάτων ελληνικών σε μετανάστες, ομάδα κινηματογραφικών προβολών, στεγαστική κολλεκτίβα ενώ επίσης στεγάζονται υποδομές όπως δανειστική βιβλιοθήκη/αναγνωστήριο, ξυλουργείο, αίθουσα Η/Υ, αίθουσα χορού και πολεμικών τεχνών, εργαστήριο ραπτικής, πίστα αναρρίχησης κα.

Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον που ζούμε όλοι και όλες, τα παραπάνω είναι η δική μας προσφορά στη «δέσμη μέτρων ενάντια στην πτώχευση». Οι κοινότητες αγώνα, κομμάτι των οποίων είναι οι καταλήψεις, αποτελούν τους τρόπους αντίστασης απέναντι στην επιχειρούμενη εξαθλίωση που μας επιφυλάσσουν οι κρατικοί-καπιταλιστικοί σχεδιασμοί. Οι στεγαστικές καταλήψεις, οι αυτοοοραγνωμένοι κοινωνικοί χώροι, οι πρωτοβουλίες αυτομόρφωσης, οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα χαριστικά παζάρια, οι συλλογικές κουζίνες και μύριες ακόμα πρακτικές αυτοοργάνωσης της ζωής είναι ο τρόπος μας να δίνουμε πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα.  Η αλληλεγγύη μεταξύ μας, μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, αποτελεί τη μόνη λύση ενάντια στον εξανδραποδισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Τα προβλήματα των εργαζομένων δε θα λυθούν μέσα από την παραίτηση ή τον συντεχνιακό ανταγωνισμό. Να σπάσουμε το φόβο και να γκρεμίσουμε όλα αυτά που μας έφεραν σε αυτό το χάλι οργανώνοντας την αντίστασή μας με όπλα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Για να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας. Για την κοινωνική επανάσταση.

Στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, στις πλατείες, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα. Είναι το περιεχόμενό του. Είναι η απαλλοτρίωση του κλεμμένου χώρου και χρόνου. Και οι οριζόντιες-αντιιεραρχικές συνελεύσεις τους δεν είναι απλά μέσο λήψης αποφάσεων. Είναι το περιεχόμενο της αυτοοργάνωσης. Είναι οι σκέψεις που δεν εκφράστηκαν, όσα δεν ελέχθησαν και περιμένουν να ειπωθούν.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΚΑΝΕΙΣ

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

01/11/12

* Την Τρίτη 13/11/12 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από 70-80 συντρόφισσες/ους της κατάληψης και αλληλέγγυες/ους, στα κεντρικά γραφεία του ΝΑΤ σε σχέση με την άμεση στοχοποίησή της από τον πρόεδρό του, Χρήστο Φωτίου.

Την Παρασκευή 9/11 η Δικτύωση Αυτοοργανωμένων Εγχειρημάτων Βορείων Συνοικιών Αθήνας, πραγματοποίησε μοίρασμα αντιφασιστικού κειμένου γραμμένο από μαθητές σε σχολεία του Γαλατσίου στα πλαίσια της διεύρυνσης του αντιφασιστικού αγώνα σε κάθε κοινωνικό πεδίο.

Τα κείμενα που μοιράστηκαν ήταν δύο. Το κείμενο από τους μαθητές-μαθήτριες της Δικτύωσης Αυτοοργανωμένων Εγχειρημάτων Βορείων Συνοικιών Αθήνας:

Σήμερα βιώνουμε μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος και αντιμετωπίζουμε ραγδαίες αλλαγές σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Αυτές οι αλλαγές απορρέουν ακριβώς από την ίδια την κρίση και τον τρόπο με τον οποίο έχει επιλέξει το σύστημα να την αντιμετωπίσει. Ας προσπαθήσουμε, όμως, να εξετάσουμε κάποιες από αυτές, πιο συγκεκριμένα και πιο αναλυτικά.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ένα από τα φλέγοντα ζητήματα αυτή τη στιγμή, είναι η εκπαίδευση, μέσω της οποίας βάλλεται ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.

Η εκπαίδευση αποτελεί έναν από τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούνται από το κράτος για να καθοριστεί η μελλοντική σύνθεση του κοινωνικού ιστού. Το κράτος προσπαθεί να πειθαρχίσει το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, μαθητές, φοιτητές, δασκάλους και καθηγητές που αντριδρούν, είτε εδραιώνοντας ένα πρόγραμμα σπουδών που εξυπηρετεί το ίδιο το σύστημα, είτε αποστερώντας την οποιαδήποτε υλικοτεχνική υποδομή, και εν τέλει, καταπνίγοντας οποιαδήποτε προσπάθεια αντίδρασης της εκπαιδευτικής κοινότητας σε όλα αυτά.

Το πρόγραμμα σπουδών επηρεάζεται σε τέτοιο βαθμό, ώστεα να διδάσκεται ό,τι εξυπηρετεί τον κυρίαρχο. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει γίνει λόγος για απαράδεκτα βιβλία ιστορίας, που παραποιούν ιστορικά γεγονότα, παραλείπουν άλλα ή διαστρεβλώνουν εντελώς την πραγματικότητα. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο το γεγονός ότι από την 3η δημοτικού, τα θρησκευτικά είναι υποχρεωτικό μάθημα και μάλιστα με αρκετές ώρες διδασκαλίας.

Η υλικοτεχνική υποδομή είναι πλέον τόσο λίγη που πολλά σχολεία υπολειτουργούν με κίνδυνο μελλοντικά να κλείσουν, λόγω στέρησης των απαιτούμεν κονδυλίων από το κράτος, και να λειτουργήσουν, σε ιδιωτικό ουσιαστικά, επίπεδο, πλέον.

Το σύστημα των πανελληνίων δεν προωθεί την ουσιαστική μόρφωση, αλλά υποχρεώνει τους μαθητές να αποστηθίζουν τεράστια ύλη, αν θέλουν να έχουν κάποιες πιθανότητες να πάρουν καλούς βαθμούς, εκμηδενίζοντας έτσι κάθε έννοια συλλογικού πνεύματος και προτάσσοντας ένα δρόμο ατομικό, μέσα σε ένα κλίμα ψυχοφθόρου ανταγωνισμού.

Το εξεταστικό σύστημα οδηγεί αναγκαστικά τους μαθητές στα φροντιστήρια, δείχνοντας ότι η παιδεία που επιδιώκουν είναι μια παιδεία ιδιωτική και για λίγους.

Όλα αυτά λειτουργούν προς μία και μοναδική κατεύθυνση, τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος «για τους λίγους» που θα δημιουργεί τα μελλοντικά φθηνά εργατικά χέρια, αμόρφωτος εργαζόμενους που δεν θα γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και δεν θα αγωνίζονται για αυτά, πολίτες- πειθήνια όργανα στα χέρια του κράτους, υπηκόους που δεν θα αντιδρούν, που θα συντηρούν το ίδιο σάπιο σύστημα που τους δημιούργησε.

Σήμερα όλα αυτά γίνονται όλο και πιο εξόφθαλμα. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, έχουν ανάγκη τη δημιουργία μιας εκπαίδευσης σε αυτά τα πρότυπα. Φαίνεται ξεκάθαρα, με τις ελλείψεις βιβλίων, καθηγητών, με τις εικασίες για ελλείψεις σε πετρέλαιο, με τις ακόμα μεγαλύτερες περικοπές από τον προυπολογισμό, για την εκπαίδευση.

ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Αυτές τις μέρες, πλησιάζουμε στον καθιερωμένο θεσμό των παρελάσεων, μέσω του οποίου έχει διαστρεβλωθεί, από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, η ουσιαστική έννοια της επετείου. Βιώνουμε τη μέρα της παρέλασης ως μια μέρα στρατιωτικοποίησης και υπακοής των μαθητών, αποτυπώνοντας, ουσιαστικά, και τον ίδιο τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος, καταδεικνύοντας τις ιεραρχικές δομές του και την υποταγή που επιδιώκουν.

Δεν θα έπρεπε να γιορτάζουμε τη μέρα με στρατιωτικού τύπου παρελάσεις, έτσι όπως τις καθιέρωσε ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, μέσω της Ε.Ο.Ν., αλλά με μέρες αντίστασης και αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού, ναζισμού και ιμπεριαλισμού.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Τώρα είναι λοιπόν η ώρα και εμείς να δώσουμε μια απάντηση σε όλα αυτά. Δεν πρέπει να αφήσουμε να περάσουν όλα όσα ετοιμάζουν για την παιδεία. Πρέπει, συλλογικά, αποφασισμένοι, να χρησιμοποιήσουμε ότι μέσο έχουμε στην διάθεση μας για να τους σταματήσουμε.

Ένα από τα πιο ισχυρά μέσα, ήταν και είναι οι καταλήψεις. Αν κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, θα διαπιστώσουμε ότι τόσο το μαθηματικό, όσο και το φοιτητικό κίνημα κατάφερε με καταλήψεις και συνεχή οργάνωση του αγώνα τους, μέσω αυτών, να αντρέψει τα σχέδια τους για την παιδεία, καταργώντας επί της ουσίας, νόμους, που έμειναν στα χαρτιά, πετυχαίνοντας σημαντικές νίκες απέναντι στην σχεδιαζόμενη πολιτική. Πάντα, όμως υπήρχε απέναντί μας η κρατική καταστολή.

Μέσω των Μ.Μ.Ε., αρχικά, κατάφεραν να εγκληματοποιήσουν πολιτικά και κοινωνικά τις καταλήψεις. Στα μάτια του κόσμου που βρισκόταν αμέτοχος θεατής σε όλα αυτά, η λέξη «ΚΑΤΑΛΗΨΗ» ισοδυναμεί πλέον με αραλίκι και τεμπελιά, ισοδυναμεί και με βία και σπάσιμο της «σχολικής περιουσίας»…

Κατάληψη δεν είναι απλά δέκα μέρες αραλίκι, παίζοντας μπάλα στο προαύλιο του σχολείου και ακούγοντας μουσική. Κατάληψη είναι το ισχυρότερο όπλο των μαθητών ενάντια σε κάθε προσπάθεια χαλιναγώγησης της νέας γενιάς και υποβάθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος.

Μετά από όλα αυτά, λοιπόν, φτάνοντας στο τώρα, η κρατική καταστολή, είναι πιο ισχυρή και πιο έντονη από ποτέ. Διαβάζουμε για καταλήψεις οι οποίες δέχθηκαν την επίθεση της αστυνομίας. Αστυνομικοί εισβάλλουν στα σχολεία, μαθητές συλλαμβάνονται και παραπέμπονται στον εισαγγελέα, συχνά, ακόμα και με την συνδρομή κάποιων «πρόθυμων» καθηγητών. Και όλα αυτά στο πλαίσιο της «νομιμότητας».

Συγκεκριμένα, το τελευταίο διάστημα, συνέβησαν δύο τέτοια περιστατικά, αστυνομικής βίας σε σχολεία, στο 2ο ΕΠΑΛ Λαμίας και στο 1ο Γυμνάσιο-Λύκειο Χολαργού, με αστυνομικούς της ομάδας Δέλτα και ασφαλίτες να εισβάλλουν στο χώρο των σχολείων και να συλλαμβάνουν μαθητές που θέλησαν να στηρίξουν τη συλλογική τους απόφαση, να πραμείνουν τα σχολεία υπό κατάληψη.

Πρέπει όλη η μαθητική κοινότητα, στο σύνολο της, να καταδικάσει τα γεγονότα αυτά και να εκφράσει την αλληλεγγύη της στους μαθητές που βίωσαν στο πετσί τους την κρατική καταστολή, αυτή τη φορά και στα σχολεία. Πρέπει όλοι συλλογικά και οραγανωμένα να παλέψουμε να μην αγγίξουν άλλο την παιδεία. Πρέπει να τους δείξουμε ότι θα μας βρίσκουν συνεχώς απέναντί τους.

Οι ενέργειες αυτές δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν..

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις..

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ «ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ»

Όλα αυτά, λοιπόν, στο πλαίσιο της «νομιμότητας» …

Στο πλαίσιο της «νομιμότητας» και οι συνεχείς επιθέσεις της αστυνομίας σε μαζικές εκδηλώσεις που έχουν σκοπό να εκφράσουν την αντίθεση τους στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Στο πλαίσιο της «νομιμότητας» και οι δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις διαδηλωτών, στις τελευταίες διαδηλώσεις, ύστερα από δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και ξύλο. Στο πλαίσιο της «νομιμότητας» οι συλλήψεις και οι βασανισμοί αντιφασιστών-αντιφασιστριών και αλληλέγγυων προς αυτούς.

Ένα παράδειγμα κορύφωσης της κρατικής καταστολής είναι η δολοφονία ενός μαθητή το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008. Σύμφωνα με την αστυνομία, η αιτία του θανάτου του συμμαθητή μας, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν η «εκπυρσοκρότηση» του όπλου ενός μπάτσου. Το γεγονός αυτό έδωσε το έναυσμα στον κόσμο να εξεγερθεί, όχι μόνο για το θάνατο του Αλέξη, όχι μόνο για την ωμή απροκάλυπτη κρατική βία, αλλά να εξεγερθεί ενάντια στη γενικότερη εφαρμοζόμενη πολιτική και το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα, το πραγματικό προσωπείο του οποίου, φαίνεται τώρα περισσότερο από ποτέ, ένα σύστημα φτώχειας, ανισότητας και καταπίεσης.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε απαριθμώντας κι άλλα περιστατικά αστυνομικής βίας και καταστολής που γίνονται «στο πλαίσιο της αυτό» , αλλά δεν έχει νόημα. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι το ελληνικό κράτος έχει κάνει, τον τελευταίο καιρό, μια συγκεκριμένη και καθ” όλα ξεκάθαρη επιλογή.

Έχει επιλέξει να επιστρέψει μερικές δεκαετίες πίσω, σε ότι αφορά τις πρακτικές που χρησιμοποιεί. Η αλήθεια είναι ότι δεν απείχε ποτέ πολύ από αυτές, τώρα όμως είναι πασιφανές ότι τις ενστερνίζεται πλήρως. Έχει επιλέξει ότι όποιος προσπαθήσει να του αντιτεθεί, δεν θα επιβιώσει.Θα χτυπηθεί από την αστυνομία, θα εισπνεύσει καρκινογόνα χημικά, θα κρατηθεί σε απάνθρωπες συνθήκες στη ΓΑΔΑ, θα στερηθεί τα δικαιώματα του και θα στοχοποιηθεί.

..ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Όλα αυτά στο πλαίσιο της «νομιμότητας»..;;

Όχι. Όλα αυτά έρχονται να συμπληρώσουν μια εικόνα γενικότερης συντηριτικοποίησης και εκφασισμού της κοινωνίας. Διανύουμε εξάλλου, αναντίρρητα, μια περίοδο, κατα΄την οποία και το πολιτικό σκηνικό έχει αλλάξει.Έχουμε ένα νεοναζιστικό κόμμα πολιτικά και ηθικά νομιμοποιημένο, από μισό και πλέον, εκατομμύρια έλληνες, με την είσοδο του στη βουλή. Έχουμε μαζικά πογκρόμ και από το ίδιο το κράτος που, συμφωνώντας με τους ναζί, αποφάσισε ότι αποδιοπομπαίος τράγος της κατάστασης είναι οι μετανάστες, αλλά και από την χρυσή αυγή, καθημερινά στους δρόμους και τις γειτονιές του κέντρου και όχι μόνο.΄Εχουμε και την ελληνική αστυνομία , στο πλερό των ναζί με σκοπό την διεκπεραίωση του έργου τους.

Έχουμε, με λίγα λόγια, ένα ελληνικό κράτος που με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, θρέφει και προστατεύει τους ναζί, αφού το ίδιο τους επιστράτευσε όταν τους χρειάστηκε. Όλοι μαζί κυνηγούν τους μετανάστες αλλά και οποιονδήποτε τολμήσει να τους υπερασπιστεί ή γενικά να αντιδράσει. Ταυτόχρονα κράτος, μ.μ.ε., αστυνομία και ναζί διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι ουδεμία σχέση έχουν ή θέλουν να έχουν μεταξύ τους, αφού οι μεν, κατά τους δε, είναι «αυτοί που έχουν καταστρέψει την Ελλάδα» και οι δε είναι «εχθροί της Δημοκρατίας».

Έτσι, αυξάνονται συνεχώς τα κρούσματα ρατσιστικών επιθέσεων εις βάρος των μεταναστών. Εις βάρος ανθρώπων που συναντάμε καθημερινά σε κάθε γειτονιά, ανθρώπων που προσπαθούν με αξιοπρέπεια να δουλέψουν, να σπουδάσουν και να ζήσουν μαζί μας, δίπλα μας. Κι ακόμη, ανθρώπων που τα παιδιά τους είνια συμμαθητές μας και οι γονείς μας συνάδελφοι στη δουλειά.

Συνεχώς αυξάνεται και ο αριθμός των μαθητών που εισχωρούν και δρουν σε φασιστικές-ρατσιστικές οργανώσεις. Ανάμεσα στ’ άλλα, φορείς της ρατσιστικής βίας είναι τώρα, περισσότερο από ποτέ, παιδιά 16 17 και 18 χρονών.

Οι μαθητές στο σύνολό τους πρέπει να βρίσκονται απένταντι σε κάθε τέτοιου είδους φαινόμενα, ενάντια σε κάθε είδους φασιστική-ρατσιστική βία!

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ…

Όλα αυτά, λοιπόν, και πολλά άλλα συνθέτουν την εικόνα μιας σάπιας, μέχρι το κόκκαλο, ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει, επομένως, όλοι να παλέψουμε να σταματήσει να εξελίσσεται τα ίδια πρότυπα.

Πρέπει όλοι να παλέψουμε, για μια κοινωνία με καλύτερη παιδεία, μια παιδεία για όλους, που θα μορφώνει πραγματικά. Για μια κοινωνία στην οποία, η κρατική βία και καταστολή δε θα έχουν θέση. Για μια κοινωνία στην οποία, ο φυλετισμός και ο ρατσισμός θα είναι λέξεις άγνωστες. Για μια κοινωνία στην οποία, δε θα χωράει καμιά έννοια φασισμού ή ναζισμού. Για μια κοινωνία που δεν θα ζουν οι «λίγοι» εις βάρος των πολλών.

Πρέπει να αγωνιστούμε, για μια τέτοια κοινωνία… ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!

Μαθητές-μαθήτριες από τη
Δικτύωση Αυτοοργανωμένων Εγχειρημάτων Βορείων Συνοικιών Αθήνας

Και το κείμενο από το αντιφασιστικό μέτωπο μαθητών Ηλιούπολης.