Στις 4/1/2018 νωρίς το βράδυ στην περιοχή της Γκράβας, στη συμβολή των οδών Πάρου και Αγίας Ζώνης, καθώς η Μ κατευθυνόταν προς το σπίτι της δέχτηκε φραστική και στη συνέχεια σωματική επίθεση από 2 έλληνες μεσήλικες άντρες που εξέρχονταν από πολυκατοικία της οδού Πάρου. Ειδικότερα, όταν η εν λόγω «τόλμησε» να ζητήσει το λόγο που δέχτηκε χυδαίους και σεξιστικούς χαρακτηρισμούς, η απάντηση ήταν χαστούκια και κλωτσιές. Όταν οι συγκεκριμένοι αντιλήφθηκαν πως η Μ κάλεσε την αστυνομία, τράπηκαν σε φυγή. Στη συνέχεια επέστρεψε στην πολυκατοικία απ' όπου είχαν βγει οι 2 τύποι και ένοικος που έτυχε να βγαίνει εκείνη την ώρα δεν της επέτρεψε την είσοδο. Σημειωτέο δε πως την ώρα που εξελισσόταν η επίθεση δεν υπήρξε καμία αντίδραση από τον περαστικό κόσμο.
Το συγκεκριμένο γεγονός δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον κανόνα σε μια συνθήκη με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωπες καθημερινά. Τέτοια περιστατικά παρουσιάζονται «γνώριμα» στα μάτια των περισσότερων. Τα «πειράγματα» δεν είναι ούτε κομπλιμέντα ούτε μορφές προσέγγισης, αλλά συμπληρώνουν το σύνολο της έμφυλης βίας που δέχονται οι γυναίκες. Όταν βρισκόμαστε στο δημόσιο χώρο όλοι θεωρούν πως έχουν δικαίωμα να μας μιλήσουν, να μας ακουμπήσουν και να κάνουν ένα σωρό άλλες παρεμβατικές – επιβλητικές κινήσεις. Κάθε φορά που θα μας κάνει κάποιος ψιτ στο δρόμο ή θα μας μιλήσει χυδαία ή θα μας κακομεταχειριστεί, η ερώτηση θα είναι τι φορούσες και αν απόκλινες του ηθικού κώδικα ντυσίματος ή αν προκάλεσες. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά και όχι από μια ειδική κατηγορία ανδρών που κατά την κυρίαρχη αφήγηση θα είναι μετανάστες, «λιγούρια» η «ψυχάκηδες», αλλά είναι βασισμένα σε μια ολόκληρη κουλτούρα εδραιωμένη πάνω σε διακρίσεις, προνόμια και πατριαρχικά στερεότυπα με τα οποία γαλουχούνται όλοι οι άντρες ανεξάρτητα από την καταγωγή και την τάξη τους.
Εμείς στον αντίποδα της πατριαρχίας να μην αφήνουμε τέτοια περιστατικά να συμβαίνουν ούτε στις γειτονιές μας ούτε και παντού. Σε μια πατριαρχική κοινωνία, που θέλει τη γυναίκα να σιωπά και να ανέχεται όλη τη βία που της ασκείται, εμείς οι ίδιες γνωρίζουμε καλύτερα απ’ όλους τι θα πει επιβίωση. Από την καταπίεση μέσα στα σπίτια μας, μέχρι τις σεξιστικές συμπεριφορές των εργοδοτών μας. Από την έμπρακτη αλληλεγγύη μέχρι την αυτοάμυνα. Ενάντια στη βία κατά των γυναικών να σταθούμε όλες/οι μαζί. Καμία δεν είναι μόνη της.
ΚΟΜΜΕΝΑ ΤΑ ΨΙΤ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΕΣ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΣΕΞΙΣΤΕΣ
ΟΛΕΣ/ΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ
