Οι Τσιριτσάντσουλες στις 13 Ιανουαρίου παρουσίασαν τη θεατρική παράσταση «Το νησί των λουλουδιών κι άλλες ιστορίες γι’ αγρίους».

Την Παρασκευή 13/1 μαζί με συντρόφους από την Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας και τον Κένταυρο, την αναρχοσυνδικαλιστική πρωτοβουλία Ροσινάντε και την Εργατική Λέσχη Κυψέλης – Πατησίων – Γαλατσίου, περίπου 40 άτομα στο σύνολο, προβήκαμε σε συμβολικό αποκλεισμό του καταστήματος Everest στη συμβολή των οδών Γαλατσίου και Βεΐκου στο Γαλάτσι από τις 6μμ μέχρι τις 7:30μμ. Παράλληλα, μοιράσαμε το κείμενο που ακολουθεί, αποσπάσματα από το οποίο διαβάζονταν στη μικροφωνική που είχε στηθεί για την περίσταση, ενώ τρικάκια πετάχτηκαν στους γύρω δρόμους.

Προχωρήσαμε σε αυτήν την ενέργεια προκειμένου να διατρανώσουμε στην τοπική κοινωνία τις θέσεις της τάξης μας για το «εργατικό ατύχημα» που έλαβε χώρα στο κατάστημα της αλυσίδας στην πλατεία Βικτωρίας πριν ενάμιση μήνα. Ότι δηλαδή όταν δεν τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας και συστεγάζονται κουζίνα και λογιστήριο στο υπόγειο χωρίς έξοδο κινδύνου και πυρασφάλεια, όταν επικίνδυνες εργασίες συντήρησης πραγματοποιούνται με ανοιχτό και σε πλήρη λειτουργία το κατάστημα, τότε είναι ζήτημα χρόνου να σημειωθεί θάνατος κι άρα καθόλου δεν πρόκειται για ατύχημα, αλλά για μια ακόμα εργοδοτική δολοφονία. Ότι τέτοιες δολοφονίες μαζί με την εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας, τα εξοντωτικά ωράρια, τις συνεχείς μειώσεις μισθών, την ανασφάλιστη εργασία και τις απλήρωτες εργατοώρες, είναι που διατηρούν τα κέρδη των αφεντικών σε υψηλά επίπεδα, παρά την κρίση. Κι ότι οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές, οι συνταξιούχοι, ντόπιοι και μετανάστες, οφείλουμε μέσα από συλλογικούς αντιιεραρχικούς και αδιαμεσολάβητους αγώνες στους χώρους εργασίας, στη γειτονιά, στις σχολές, στα σχολεία και οπουδήποτε αλλού μαίνεται ο ταξικός και κοινωνικός πόλεμος να οργανωθούμε και να τσακίσουμε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξουσίας.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε (εδώ σε PDF).

ΓΙΑ ΤΟ «ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ» ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΩΝ EVEREST

Το πρωί της 1^ης Δεκεμβρίου σημειώθηκε ισχυρή έκρηξη στο κατάστημα της αλυσίδας ταχυφαγείων Everest στην περιοχή της πλατείας Βικτωρίας. Από την έκρηξη προκλήθηκε ο θάνατος της Β. Π., η οποία εργαζόταν στο υπόγειο του καταστήματος ως λογίστρια αλλά και ο τραυματισμός 5 ατόμων (3 εργαζόμενοι και 2 περαστικοί) με συνέπεια τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο. Κατά την εκδοχή των αφεντικών το «ατύχημα» προκλήθηκε εξαιτίας επικίνδυνων εργασιών στο κατάστημα την ώρα που το μαγαζί λειτουργούσε κανονικά. Η διοίκηση της εταιρίας από την πρώτη κιόλας στιγμή έσπευσε με ανακοίνωση να εκφράσει τη «λύπη» της αλλά και τη «συμπαράστασή» της στην οικογένεια της εργαζόμενης, όμως όπως ήταν αναμενόμενο πουθενά δεν αναφέρονταν τα πραγματικά αίτια του συμβάντος αλλά και τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας του καταστήματος. Έτσι τα ΜΜΕ έρχονται εδώ με τη σειρά τους να παίξουν για άλλη μια φορά το γνωστό τους ρόλο. Ως φερέφωνα του κεφαλαίου δε θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα καλύτερο απ' το να προσπαθήσουν να αποσιωπήσουν το γεγονός ή στην καλύτερη περίπτωση να αναπαράγουν την είδηση μιλώντας για ατύχημα που αποδίδεται σε ανθρώπινο λάθος χωρίς να αναφέρουν πουθενά την επωνυμία της εταιρίας.

Ο θάνατος της εργαζόμενης στα Everest έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο εργοδοτικών δολοφονιών τα τελευταία χρόνια και δείχνει ξεκάθαρα τον κανιβαλιστικό χαρακτήρα του καπιταλισμού. Για τα αφεντικά τα πάντα μετριούνται σε κέρδη, κάτι που μεταφράζεται και ως ευθεία επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων. Ειδικότερα στα χρόνια της κρίσης η εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας, τα εξοντωτικά ωράρια, οι συνεχείς μειώσεις μισθών, η ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες εργατοώρες, τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας σε εργασίες υψηλού κινδύνου έχουν γίνει πλέον καθεστώς.

Αυτή είναι η συνταγή για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και περνάει κυριολεκτικά από πάνω μας. Μια συνταγή που το αφεντικό των Everest φαίνεται ότι ξέρει να εφαρμόζει καλά. Η συγκεκριμένη αλυσίδα ανήκει στον όμιλο VIVARTIA-MIG (Δέλτα, Μπάρμπα Στάθης, Χρυσή ζύμη, La Pasteria, Olympus Plaza, Papagalino, Flocafe, Goody's κ.ά.) συμφερόντων Βγενόπουλου και έχει εκατοντάδες καταστήματα σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό. Παρά την κρίση, τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να διατηρήσει τα ποσοστά κέρδους σε υψηλά επίπεδα μέσα από την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, κάτι που σημαίνει απλήρωτες ώρες εργασίας, ελαστικά ωράρια, απαγόρευση των διαλειμμάτων και τραμπουκισμούς απέναντι σε όσους αντιδρούν ζητώντας τα δεδουλευμένα τους. Δεν έχει περάσει άλλωστε πολύς καιρός από την απόλυση εργαζόμενης στο κατάστημα των Everest της Αγίου Μελετίου, όπου σε ένα κρεσέντο εργοδοτικής τρομοκρατίας και μέσα από τραμπουκικές μεθόδους, εκβίαζαν την οικειοθελή παραίτηση της εργαζόμενης, ώστε να μην της καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση. Δε μας εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι στο υπόγειο του καταστήματος της πλατείας Βικτωρίας συστεγαζόταν η κουζίνα και το λογιστήριο μη τηρώντας τους στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας καθώς δεν υπήρχε ούτε έξοδος κινδύνου αλλά ούτε και πυρασφάλεια. Ενώ οι εργασίες έπρεπε να πραγματοποιηθούν με κλειστό το κατάστημα η εταιρία αποφάσισε τη συνέχιση της λειτουργίας του μιας και το αντίθετο θα σήμαινε διαφυγόντα κέρδη.

Από την πλευρά μας δε θα δεχτούμε να μείνει αναπάντητη καμία επίθεση ενάντια στην τάξη μας. Δεν τρέφουμε αυταπάτες και δεν περιμένουμε κανένα σωτήρα να μας πάρει απ' το χέρι. Όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο για μας ο αγώνας θα δίνεται καθημερινά. Μέσα από συλλογικούς αντιιεραρχικούς και αδιαμεσολάβητους αγώνες στους χώρους εργασίας, στη γειτονιά, στις σχολές, στα σχολεία αλλά και οπουδήποτε αλλού μαίνεται ο ταξικός και κοινωνικός πόλεμος να οργανωθούμε και να τσακίσουμε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξουσίας. Εμείς οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές, οι συνταξιούχοι, ντόπιοι και μετανάστες ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει να είμαστε για το κράτος και το κεφάλαιο ένας αριθμός στους υπολογισμούς τους για την αύξηση του κέρδους. Ξέρουμε όμως επίσης πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω μπροστά στις επιθέσεις που δέχεται η τάξη μας.

Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών.

Να μη συνηθίσουμε στο θάνατο.