ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Πολλά τα πλοκάμια της καταστολής, της εξάσκησης δηλαδή του μονοπωλίου της νόμιμης βίας του υποκινούμενου από το κεφάλαιο κράτους, όπως τη βιώνουμε τώρα τελευταία.
Τώρα τελευταία που, όσο εντείνεται η επέλαση του κεφαλαίου εν μέσω της κρίσης του και η λεηλασία των ζωών όχι μόνο της βάσης της κοινωνικής πυραμίδας, αλλά όλο και περισσότερων στρωμάτων, άλλο τόσο το κράτος και τα τσιράκια του θα μηχανεύονται τρόπους για να προλαμβάνουν ή να καταστέλλουν τις όποιες δίκαιες αντιστάσεις και διεκδικήσεις.
Οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και τα πιο αγωνιστικά κομμάτια είναι αυτά που δέχονται πρώτα τα βέλη άγριας καταστολής, και μας δείχνουν τι περιμένει όλο και περισσότερους από εμάς.
Έτσι, αηδιάσαμε με τη διαπόμπευση και φυλάκιση οροθετικών γυναικών δήθεν για την προάσπιση της δημόσιας υγείας, και εξοργιστήκαμε με την έφοδο της αστυνομίας σε κοινωνικό ιατρείο και την απαγόρευση συσσιτίων και συλλογικών κουζινών. Είδαμε την καταναγκαστική συγκέντρωση και καταγραφή τοξικοεξαρτημένων από μπάτσους και μπάτσους με άσπρες ρόμπες του ΚΕΕΛΠΝΟ, και θα αντιπαρατεθούμε στους σχεδιασμούς για την πλήρη καταγραφή σε κεντρική βάση δεδομένων των στοιχείων των μαθητών μαζί με τις ποινές τους, τις ειδικές ανάγκες τους, τα στοιχεία του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, τις φαρμακευτικές αγωγές τους καθώς και τις συμμετοχές των εκπαιδευτικών σε απεργίες ή στάσεις. Δεν μας εξέπληξε η επαίσχυντη εφαρμογή ρατσιστικής πολιτικής από το κράτος, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την τερατολογία περί Ρομά που πουλάνε κι αγοράζουν παιδάκια και τις ακόλουθες εφόδους της αστυνομίας στους καταυλισμούς τους, και δεν πέσαμε από τα σύννεφα όταν εκβιάστηκε ο ερεθισμός των αντανακλαστικών κοινωνικού αυτοματισμού με την κατασυκοφάντηση ολόκληρων εργασιακών κλάδων (μετρό, χαλυβουργοί, καθαρίστριες, δημόσιοι υπάλληλοι εν γένει) και την καταστολή των διεκδικήσεών τους. Δεν απορήσαμε με την ως δια μαγείας εξαφάνιση των ολοένα αυξανόμενων αστέγων από ολόκληρες περιοχές της πόλης με σκοπό την αποστείρωση και στη συνέχεια την οικονομική εκμετάλλευση των περιοχών αυτών, και τη γκετοποίηση άλλων, και θαυμάσαμε την αποδοτικότητα των μυστικών μπάτσων που μέσα σε μερικές ώρες απαγάγουν πολιτικούς πρόσφυγες, τους περνάνε κάτω από τα συρματοπλέγματα των συνόρων και τους παραδίδουν στους ομολόγους τους στην άλλη μεριά. Εξοργιστήκαμε με τις μόνιμες πλέον επιχειρήσεις-σκούπα με την προκλητική ονομασία και τις μαζικές δολοφονίες μεταναστών στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα από μπάτσους, την πληρωμή μεροκάματων μεταναστών σε σφαίρες και το μαζικό εγκλεισμό τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της ντροπής. Και αγανακτήσαμε με το χτύπημα εργατικών αγώνων από τα κατακάθια της χ.α., τη συκοφάντηση και βίαιη καταστολή των απεργιών, την επιστράτευση απεργών, την ποινικοποίηση ολόκληρων πληθυσμών στα χωριά του δήμου Αριστοτέλη Χαλκιδικής, τη μπατσοκατοχή αυτών των χωριών, το σπάσιμο συνελεύσεων κατοίκων από τους μισθοφόρους τραμπούκους πετρελαιάδων και των λούμπεν παρατρεχάμενών τους.
Όλα αυτά, ενώ κάθε λογής μπάτσοι έχουν πλέον καταλάβει κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής αυτού του τόπου σε μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Πιάνουν επαφές με διευθυντές σχολείων και ζητάνε και λαμβάνουν λίστες ζωηρών μαθητών, αποκτούν λόγο στη δημόσια υγεία «απασφαλίζοντας» -όπως είχε πει ο ανεκδιήγητος υπουργός τους- «υγειονομικές βόμβες» και μπουκάρουν όλο και πιο συχνά και για όλο και μικρότερο πήδημα ψύλλου στα κελιά φυλακών. Εισέρχονται και καταλαμβάνουν τις «εστίες ανομίας» στους χώρους των πανεπιστημίων, ρυθμίζουν την οικονομική ζωή και τους όρους της στις περιοχές γύρω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανοιγοκλείνουν την κάνουλα της παρανομοποιημένης εργασίας πότε συλλαμβάνοντας και πότε διαθέτοντας μετανάστες πίσω στην αγορά αναλόγως τη ζήτηση, και καθίστανται συναρμόδιοι για τον ρόλο της επιθεώρησης εργασίας. Κι όπου δεν υπάρχει ακόμα μπάτσος κάποιας απόχρωσης, υπάρχουν κάμερες και σεκιουριτάδες, ενώ στα σχέδια του κράτους είναι ακόμα και μη-επανδρωμένα αεροσκάφη για να μας επιτηρούν αόρατα από ψηλά.
Γίναμε μάρτυρες εκκενώσεων καταλήψεων και τρομοεισβολών σε σπίτια συντρόφων με γελοία προσχήματα. Είδαμε την καθόλου ανεξάρτητη δικαιοσύνη να στοιχειοθετεί κατηγορίες και να μοιράζει χρόνια σαν τα στραγάλια σε αγωνιστές βάσει σκηνοθετημένων από τις διωκτικές αρχές κατηγορητηρίων. Και την είδαμε να αποθεώνει τον επιστημονισμό και το -ούτως ή άλλως αμφισβητούμενο- DNA ως τη μόνη και απόλυτη αλήθεια, για να εξυπηρετήσει τις σκοπιμότητες των πολιτικών προϊσταμένων της. Γευτήκαμε την οικονομική καταστολή της επιβολής υπέρογκων χρηματικών ποσών σε παράβολα, δικηγόρους, εγγυήσεις, πρόστιμα και λοιπά κερατιάτικα.
Πιο πρόσφατα, το κράτος νομοθετεί για την κατασκευή και λειτουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας και απομόνωσης. Ενώ το κυρίως σώμα των κρατουμένων θα συσσωρεύεται στις πτέρυγες τύπου Β, δημιουργούνται οι «ηπιότερες» πτέρυγες τύπου Α τα κελιά των οποίων θα δέχονται τους ολοένα αυξανόμενους οφειλέτες χρεών. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο λοιπόν, θα δημιουργηθούν παράλληλα και τα κελιά τύπου Γ τα οποία προορίζονται σε πρώτη φάση για τους πολιτικούς και τους πιο απείθαρχους κρατούμενους, καθώς και όσους επιλέγει ο διευθυντής της εκάστοτε φυλακής. Οι κρατούμενοι στις φυλακές τύπου Γ θα βρίσκονται απομονωμένοι σε ατομικά κελιά μέχρι και 23 ώρες την ημέρα, υπό συνεχή παρακολούθηση και για τουλάχιστον 10 χρόνια. Καταργείται η δυνατότητα αναστολής της ποινής, παύουν οι άδειες και τα μεροκάματα εντός της φυλακής και μειώνεται δραματικά κάθε είδους επικοινωνία με φιλικά ή συγγενικά πρόσωπα. Η φύλαξη ανατίθεται σε ειδικά σώματα της ΕΛΑΣ, η χρήση πυροβόλου όπλου ελαστικοποιείται, οι νέες υπερεξουσίες των διευθυντών θεσμοθετούν την αυθαιρεσία και η ρουφιανιά ανταμείβεται μέχρι και με αποφυλάκιση. Μια σωστή φυλακή μέσα στη φυλακή.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο φασίστας υπουργός δικαιοσύνης τους Αθανασίου ρίχνει στάχτη στα μάτια και δήθεν δικαιώνει τις «αριστερές» ορντινάτσες του συστήματος υποχωρώντας σε βελτιώσεις του νομοσχεδίου. Βελτιώσεις όμως που όχι μόνο δεν αλλάζουν σε τίποτα την ουσία του εκτρώματός του, αλλά εισάγουν ρυθμίσεις ευνοϊκές μόνο για τα νεοναζιστικά κατακάθια και τους μαφιόζους.
Για να το εμπεδώσουμε λοιπόν: το κράτος, κάνοντας χαρτοπόλεμο το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολίτευσης και δηλώνοντας σε όλους τους τόνους ότι η πρόνοια μας τέλειωσε, βγάζει μπροστά το πρόσωπο καταστολής, νόμου και τάξης για να προασπιστεί τα συμφέροντα κεφαλαίου και αφεντικών και να θωρακίσει τη σαρωτική επέλασή τους. Η επέλαση αυτή ξεκινάει από τα πιο υποτιμημένα και εξαθλιωμένα στρώματα της βάσης της κοινωνικής πυραμίδας, κι επεκτείνεται προς τα πάνω. Όποια τμήματα αυτής της πυραμίδας αντιστέκονται ή υπάρχει υπόνοια ότι μπορεί να διαταράξουν την επιβληθείσα κανονικότητα, καταστέλλονται παραδειγματικά.
Εμείς από τη μεριά μας, ένα μόνο μπορούμε να υποσχεθούμε: ότι για κάθε κεφάλι που κόβουν, θα φροντίζουμε να φυτρώνουν και να σηκώνονται άλλα δύο. Εμείς οι εργάτες και εργάτριες, οι άνεργοι και άνεργες, οι απεργοί, οι φοιτητές και φοιτήτριες, οι μαθητές και μαθήτριες, οι κάτοικοι των Σκουριών, οι οροθετικές, οι πολιτικοί κρατούμενοι, οι καθαρίστριες, οι μετανάστες και μετανάστριες, οι πολιτικοί πρόσφυγες, οι καταληψίες, αυτοί που αντιστέκονται…
